Etxenbizitza turistikoen arazoa umorez salatzen duen horma-irudi honek, edo, hobeto esan, hau bezalako batek, oihartzun harrigarria lortu zuen orain dela urte batzuk, zehatz-mehatz, 2017an. Izan ere, La Vanguardia-n eta beste hedabide batzuetan erabili zuten, Donostian (baita Bartzelonan ere) piztu omen zen “turismofobia nazionalistari” buruzko informazioak ilustratzeko
Masifikazio turistikoa sortzen ari zen gero eta ezinegon handiagoa herritarren elkarrizketa pribatuetatik plazara ateratzen hasi zen, eta batzuek erabaki zuten hura lehenbailehen isildu beharra zegoela. Horretarako, “turismofobia nazionalista”, “turismofobia erradikala” edo biak ala biak erabili zituzten, norberaren interesen arabera.
Zazpi urte geroago, berriz irakurri eta ondorio pare bat ere atera dugu:
1 Azken zazpi urteotan, masifikazio turistikoari lotutako arazoak nabarmen areagotu dira, besteak beste, Udalak nahiago izan duelako egingo balu bezala egin, baina benetan egin gabe; aitzitik, turistifikazioaren aldeko apostu kontzientea egin du.
2 Gaur egun, “turismofobia nazionalista edota erradikala” aitzakiatzat erabilita, zailagoa da kritikak isiltzea, Donostia turismoz gainezka dagoen pertzepzioa zeharo orokorra delako herritarren artean. Horren lekuko da, esaterako, etxebizitzen merkatuan duen eraginaren kontzientzia bizi-bizia.
Zoritxarrez, gauzak asko aldatu egin behar dira horma-irudi honek, edo, hobeto esan, hau bezalako batek, zazpi urte barru ere zentzurik ez izateko.