Nafarroan dauden proiektu jasangaitzen mapa

Cartel-mapaconflictos-20160319-2-euIngurugiro gatazken gure erkidegoko ikuspegi bat eta bere gaurko egoera
Prestazio Handiko Trena (AHT), Castejongo zentralak, autopista elektrikoak, Aroztegiako urbanizazioa, Esako urtegia, Nafarroako Ubidea, ur erauzketa Valdegan; Aldatz, Urdazubiko… harrobiak, magnesitako meategia Zilbetin, potasako meategiak Erreniegan eta Zangozan…

Ingurugiroa arloko talde eta auzokideen plataformak, eta baita Ama Lurrari ematen ari diogun tratuarengatik kezkatuta dagoen edonor ere, konbidatu nahi diegu. Iruñeko Zabaldi aretora hurbildu zaitezkete eta ezagutzen duen gatazkaren berri eta bere egoera eman dezan. Horrela osatuko dugu orain egiten ari garen mapa!!

Mila esker, aurrez aurretik zure interesa eta parte-hartzeagatik. Etor zaitez !!

Fundación Sustrai Erakuntza
http://www.fundacionsustrai.org/

Artikutzan legez kanpoko ehizaren kontrako neurriak eskatu dizkio Eguzkik Donostiako Udalari

ehizaNafarroako Foru Poliziak hiru ehiztari salatu ditu gauez, elurretan, 4 x 4 ibilgailu batean eta animaliak itsutzeko argiekin ari zirelako.

Artikutzan legez kanpo egiten den ehizaren kontrako neurriak hartzeko eskatu dio Eguzkik Donostiako Udalari. Zehatz-mehatz, Nafarroako Foru Poliziak salatutako hiru ehiztariren kontra jotzeko eskatu dio. Izan ere, Foru Poliziak orain dela gutxi atzeman zituen hiru ehiztari hauek, gauez, elurretan, 4 x 4 ibilgailu batean eta animaliak itsutzeko argiekin ari zirela. Gainera, errifle batean, legeak baimendu baino bala gehiago zeramatzaten. Eta hori guztia ehiza egitekoa ez den eta babestuta dagoen barruti batean, hain justu, uraren kalitatea eta, oro har, ingurumena zaintzea duelako helburu nagusi. Are gehiago, helburu horren mesedean, Artikutzan mugatuta dago pertsonak sartzea.

Artikutza Goizueta bada ere, Donostiako Udala da finkaren jabea, eta, jabea den neurrian, Eguzkik eskatzen dio Foru Poliziaren salaketaren ondoriozko diligentzietan pertsonatzeko.

Salaketari buruzko xehetasun gehiago irakur daitezke Nafarroako Gobernuak berak argitaratu duen ohar batean: irakurtzeko sakatu hemen

 

Martxoak 12: NATOri buruzko erreferendumaren 30. urtemuga

PanLemo 001Seguruena jakingo duzunez, larunbatean, -martxoak 12- NATOri buruzko erreferendumaren 30. urtemuga izango da. Euskal Herriak ezetz esan zuen, baina galdeketa hura zerbaitengatik gogoratzen badugu, batez  ere PSOEk egin zuen txiribueltagatik izango da. Bidaltzen dizugun bideoak hura irribarre batekin gogoratzeko aukera emango dizu, irribarre triste batekin bada ere.

 

Errejimeneko alderdiek (EAJ-PSOE-PP) AHT-aren onura sozialari buruzko ikerketa egiteko proposamenari ezetza eman zioten Gasteizko parlamentuan

aht 2016 martxoaNo es de extrañar que en su “huida a ninguna parte” la derecha (ya sea social o ya sea nacional) se empeñe en seguir dilapidando dinero público en una infraestructura no necesaria para los ciudadanos, pero que sí concita el interés de constructoras, cementeras, compañías eléctricas y hoteleras, muchas de ellas “infiltradas” por políticos profesionales, que además de asegurarse un retiro de oro, permite a sus partidos recibir suculentos “donativos”.

Por lo tanto tampoco extraña que no les interese que se destape la nula rentabilidad social y económica que significa la construcción del AVE.

Desde Eguzki sí que queremos informar de algunos datos que destapan este despilfarro. Que conste que no vamos a abordar los daños ambientales y paisajísticos, que esos, los conoce ya ,por desgracia, todo el mundo.

1- El tren de alta velocidad (AVE-AHT) se lleva el 67% de las inversiones previstas para ferrocarriles, en los presupuestos del Estado para este año (5.460 millones en total).

¿Es mucho o es poco? Pues saca tu misma/o la conclusión.

El AVE mueve el 6 ‘ 84% de los viajeros y se lleva el 67% del presupuesto, mientras que cercanías que mueve el 87 ‘ 8% de viajeros se lleva el 5% de las inversiones. Resumiendo, AVE 13 veces menos pasajeros que cercanías pero 13 veces más de presupuesto.

Un kilometro AVE en España cuesta unos 18 millones de euros, en Euskadi un 50% más todavía, es decir 10 veces más que un kilometro de ferrocarril convencional moderno.

2- ¿Y el mantenimiento?

Pues parecido a la construcción, unas 10 veces más. Mantener el kilometro de AVE cuesta un promedio de 100.000 euros anuales, en Euskadi sería un 20% más.

¿Consecuencias de todo esto? Pues que Adif arrastra una deuda de 14.000 millones de euros y Renfe otros 4.500. ¿Esto es mucha deuda? Pues vuelve tu misma/o a sacar las conclusiones.

En 2010 y 2011 los recortes en prestaciones sociales (sanidad,enseñanza,salarios..) rondaron los 15.000 millones, eso sí, en el mismo período se gastaron, que no invertir, 12.000 millones en AVE, que tuvo la “suerte” de no sufrir recortes.

La jelkide/el de turno todavía te dirá que hay que “subirse al tren europeo”, que necesitamos kilómetros de AHT como en Europa.

¿Pero en Europa y en el mundo hay tanto AHT-AVE? Te ayudamos a sacar las conclusiones.

Pues no, solo China supera los kilómetros de AVE del Estado español. China tiene 19.360 kilómetros de AVE y también tiene casi 1.400 millones de habitantes, frente a los 3.100 kilómetros españoles , a los que habría que sumar los vascongados.

Es decir, la proporción de Km/AVE por habitante en el estado es 5 veces mayor que los de la República China. Y eso comparando con el país con mayor red en kilómetros, porque porcentualmente ese “honor” le corresponde al estado español.

Cualquier país con más habitantes, Francia, Japón, Alemania.. tiene menos kilómetros de AVE que el estado español. A esto le llaman “subirse al carro europeo”, cuando resulta que hasta los yankis alucinan con la densidad de AVE estatal.

¿Pero la gente lo usa? Sí, los ricos y los viajeros que no pagan el billete de su bolsillo, vamos, que se lo paga la empresa. Los demás, tú y yo, parece que muy poco. Cualquier kilómetro francés de alta velocidad tiene entre 5 y 7 veces más pasajeros que uno estatal. Y en Japón ese ratio se eleva a 17 veces.

¿Entiendes ahora porque los partidos del régimen no quieren una ponencia que descubra la nula rentabilidad social del AVE?

Si en el 2013, 465 millones de pasajeros circularon en tren, 408 ‘ 6 millones lo hicieron en Cercanías, 24 ‘ 5 en media distancia y tan solo 31 ‘ 7 en AVE, es decir el 6 ‘ 8%.

Los billetes del AVE son subvencionados en más del 50% por todos, a pesar de que solo da servicio a las gentes con alto poder adquisitivo.

Son las grandes constructoras, ACS, Ferrovial y las medianas, que tampoco son moco de pavo, los beneficiados de la construcción de este tren. España tiene otro record, es el país que más porcentaje del PIB dedica a infraestructuras de transporte, pero el peor de la UE de los 15, en prestaciones sociales. Dar prioridad a que la gente rica y los turistas se muevan parece ser el lema.

Porque otra de las grandes mentiras es que el AVE saca camiones de la carretera, otro de los argumentos que gustan a las/os jelkides.

En el Eº español las mercancías se mueven por carretera, tan solo un 4% se mueve en tren frente a la media europea que es del 20%, y eso a pesar de contar con la red más extensa de AVE de Europa.

Joder! ¿pero algo bueno ya tendrá el AVE? Sí, que mientras se construye millones de euros públicos van a parar a los beneficios de empresas privadas aunque también tiene daños colaterales como que los derechos y condiciones laborales de los trabajadores ferroviarios retroceden, que los servicios de cercanías no se mejoran e incluso desaparecen, que desfavorece a las poblaciones que no se encuentran en los extremos de la red…

Para que te hagas una idea, la Consejería vascongada de M.A. en su presupuesto para el 2016, destina el 52% del mismo a financiar un tren que de respetuoso con el M.A. no tiene nada.

Pero bueno, ¿estos inconvenientes a quién interesan ?, lo dicho, los partidos del régimen no quieren saber nada de la nula rentabilidad social de ese tren, porque lo que prima ahora son otros intereses, “sus intereses”.

Azaldutako datu asko Diagonal egunkaritik hatu ditugu.

Osasunaren aldeko martxa

osasuna2Azkenaldian erraustegi bat eraikitzeko planak berpiztu dira Gipuzkoan. Proiektu hau Zubieta inguruan kokatzen da, Andoainetik oso hurbil, 3 kilometrotara hain zuzen. Gure herria eragin handiko perimetroan dago, hau da, erraustegitik 5 kilometro baino gutxiagoko distantzian.

Egoera honen aurrean mehatxu oso larria azaltzen zaio Gipuzkoari eta zehazki Andoain herriari. Carlos III osasun institutoaren txostenek (ikerkuntza biomedikoaren organismo publiko nagusia), azaltzen dute erraustegiek osasunarentzat ondorio larriak eragiten dituztela 20 kilometroko erradioararte, Gipuzkoa osoarentzat arrisku bat izanez.

Honen arrazoia da zaborraren errausketak guretzat eta gure ingurumenarentzat kaltegarriak diren produktu kaltetsuen kantitate handiak eragiten dituela. Zaborra karbonoz, hidrogenoz, oxigenoz, nitrogenoz eta azufrez osatuta dago. Kloruroa eta bromoa ere izan ditzake. Zaborra erretzeko oxigenoa erabiltzen da eta horren ondorio dira, beste batzuen artean errautsa eta gasak. Errautsetan partikula toxikoak daude eta hondoko gasak sortzen dira; carbono dioxidoa, nitrogeno oxidoa, azufre dióxidoa, carbono monoxidoa, dioxinak eta furanoak.

Produktu horiek minbizi mota batzuk eta diabetesa jasateko probabilitateak areagotzen dituzte, are gehiago 5 kilometroko perimetroaren barnean, non Andoain kokatzen den.

Honetaz gain GEIS (Grupo de Estudios de incineración y salud) medikuen plataformak, zeina Errausketa eta osasunaren Ikerkuntza taldea) 2004. urtetik zaborren errausketaren inguruko ikerkuntza zientifiko zorrotzak aztertzen aritu den, berriki jakitera eman duenez,  errausketaren ondorioz jaiotzazko malformazioak % 30 handiagotzen dira eta giltzurrun displasia % 50. Minbiziari dagokionez, pleurako tumore baten ondorioz hiltzeko probabilitateak %84 handitzen dira eta diabetesa jasatekoak ere nabarmenki hazten dira.

Hau guztia gutxi balitz, jakin berri da Añorgako zementu-fabrikan 2008. urtetik hiru motatako hondakin industrialak erretzen direla, horietako bat hondakin arriskutsu edo “ Erregai alternatibo onartutako hondakin arriskutsu” bezala kalifikatua dagoena, erreketa horien errautsak porlanari erantsiz direlarik. Hori guztia ez da publiko egin. Baliteke horrela Buruntzaldean, eta zehazki Andoainen gaitz kaltegarrien eta heriotza goiztiarren handiagotzeak azaltzea posible izatea. Baliteke orain azalpen bat izatea.

Guzti honek sortzen dizkigun kezkak eta arduraz jokatzeko dugun betebeharrak, pasadan otsailaren 20ean sustatzaileei arduraz eta gizabidez jokatzeko eskatu genienean bezala, Gipuzkoako herritarrei deialdia egin nahi diegu datorren martxoak 12an 17:00etan Andoaineko Etxeberrieta Plazatik abiatuko den osasunaren aldeko martxan parte hartu dezaten.

 

IPAR HAIZEA, Andoainen 2016ko martxoaren 5ean.

Osasunaren Martxaren alde orain artean jasotako atxikimenduak

 

ANDOAIN:

– Batukada Feminista. – Maizorri txalaparta eskola.

– Jamaika Plan Bertso Eskola. – Andoaingo Pilota Eskola. – Duintasuna. – Irunberri Kultur Elkartea. – Belabieta Asociación Republicana. – Andoaingo Eguzki. – Andoain Zero Zabor IBE – Azpikola Berreskuratu. – Burdina Taldea. – Banda Errepublikarra. – Santakrutz Jai Batzordea. – Txozna Batzordea. – Ernai. – Sortu. – EH Bildu. – Ganemos. – Irabazi. – Podemos. – LAB.

– Andoaingo Gaztetxea.

– Stop Deshaucios.

– Activate.

– Agrupación PCE-EPK.

 

GIPUZKOA:

 

Alderdiak – Sortu. – EH Bildu. – lrabazi. – Ezker Anitza-IU.

 

Sindikatuak.

– LAB

– ELA

– ESK

 

Herri Mugimenduak – Eguzki Talde Ekologista eta Antinuklearra – Zero Zabor IBE

– Errausketaren Aurkako Koordinadora.

– Ekologistak Martxan.

– Zubieta Lantzen Kultur eta Kirol Elkartea – Usurbil Erraustegia Erabakia – Aire Garbia (Lasarte) – Aiztondoko errausketaren aurkako Plataforma.

– Donostia Bizirik.

– Añorga Bizirik.

– Zubietako Herri Batzarra.

Prentsaurrearen bideoa: 

Endarlatsako presa eraistea komeni da

endarlatsaIturria: Gara.

La construcción masiva de presas, el dragado delos ríos, la canalización de cauces, y muchas otras obras, han provocado el declive incluso la extinción de muchas especies piscícolas.

Resulta que un grupo reducido de pescadores del salmón expresan inquietud ante la medida proyectada del derribo de la presa de Endarlatsa. ¿Será porque este grupo tiene conocimiento científico contrastado de cómo funciona un río? Seguramente no sea esa la razón. ¿Cuál es la razón entonces para esta oposición? Pues va a ser que la presa acumula los salmones debajo de ella y facilita su pesca. Y ¿es esto lícito en el siglo XXI?, pues sinceramente creemos que no debería, pero es necesario decir las cosas así de claras para que la ciudadanía se dé cuenta de lo que se pretende al oponerse al derribo de la presa de Endarlatsa.

Conviene ofrecer al lector algunos detalles al respecto. La presa de Endarlatsa o presa de los 50, como la llaman, es la primera presa con la que se encuentran los salmones (y otras especies migratorias igual de importantes como la lamprea, el sábalo, la anguila y la trucha) en su ascenso migratorio desde el mar. Los salmones y las truchas consiguen superar a base de paciencia la presa de Endarlatsa, pero su presencia produce un retraso significativo en la migración. Las otras especies citadas tienen más problemas para superar la presa porque sus capacidades natatorias son inferiores y solo unos pocos ejemplares consiguen superarla, con retraso también. Este retraso, al que se acumula el retraso debido a más de una docena de presas con las que se encuentran aguas arriba, provoca que el hábitat que pueden alcanzar para la reproducción no sea el ideal, afectando gravemente a la especie.

La presa de Endarlatsa es una presa en desuso, ya no sirve al fin para el que fue construida, está abandonada y provoca problemas ambientales, no sólo a las especies migratorias. Es importante entender que una presa bloquea sedimentos y nutrientes que se van acumulando, provocando problemas de erosión y falta de nutrientes aguas abajo de ésta, no deja que estos sedimentos lleguen a los deltas y a las playas, provoca un cambio de temperatura del agua antinatural y afecta además al nivel de las aguas subterráneas.

Según este grupo reducido de pescadores de salmón, la presa de Endarlatsa no se debe derribar porque encima de ella los salmones tienen refugio. ¿Saben Uds. que el salmón necesita migrar desde el mar a las cabeceras de los ríos para poder reproducirse? A las cabeceras, no al primer tramo del río como ocurre en el Bidasoa. Cuando no pueden hacerlo, la población cae en picado o desaparece, siendo uno de los casos más claros el del antaño salmonero río Navia en Asturias, en el cual la construcción de la infranqueable presa del embalse de Arbón, a finales de los años 60, tan solo a 12 km de la desembocadura, acabó con la especie en pocos años. Más vale que Endarlatsa nunca tuvo la entidad de la presa de Arbón, de lo contrario, ya no tendríamos salmón.

Sirva este artículo para pedir un poco de respeto para la gente que trabaja en temas medioambientales, para esa gente que se ha dejado los sesos estudiando ecología, geología, edafología, hidro-geomorfología y que ha conseguido tres millones de euros de fondos europeos para realizar el proyecto Life+Irekibai, destinado a mejorar la conectividad del río Bidasoa, un proyecto que mejorará de manera indiscutible la población de salmón, la salud de la especie en el río Bidasoa, esa especie en la que precisamente los pescadores están tan interesados. No se dan cuenta de que su manera de pensar va precisamente en contra de sus propios intereses. La demolición de la presa, aunque no sea un tema de nuestra labor, incidirá también en que su pesca sea más emocionante que el hecho de atraparlos en una presa donde están retenidos de forma artificial, otra humillación más de nuestra especie hacia los animales.

Y haciéndonos eco de las bellas palabras del ilustre beratarra Pío Baroja (1872-1956), recogidas en el prólogo de su novela “La leyenda de Juan de Alzate”, este asunto cobra aún más dimensión:

«Antes de que llegue la época en que las presas y los saltos de agua hayan desfigurado definitivamente el Bidasoa, el pequeño río de nuestro pequeño país; antes de que los postes sustituyan a los árboles y las paredes de cemento a los setos vivos, y los tornillos a las flores; antes de que no queden más leyendas que las de las placas del Sagrado Corazón de Jesús y las de la Unión y el Fénix Español, quiero cantar nuestra comarca en su estado natural y primitivo, y expresar, aunque sea de una manera deficiente y torpe, el encanto y la gracia de esta tierra dulce y amable.»

 

Zer egiten zuen Ertzaintzak Zubietan

errauskailua zubieta 2016 otsailaErtzaintzaren hainbat furgonetek babestu zuten igandean Foru Aldundiak erraustegia eraikitzeko erabili nahi duen orubea. Hura ikustean, Zubietako martxako parte-hartzaile batek baino gehiagok, zinez harrituta, zera galdetu zuten: “Zer demontre egiten dute hauek hemen?”. Izan ere “babestu” aditza erabili dugu, baina zer babestu? Han babesteko ezer ez dago eta.

Are gehiago, Bugatiko sarbidea irekita egon da oraintsu arte, eta hortik igo dira era guztietako autoak tronpoak egitera edo obra-hondakinak legez kanpo botatzera. Alabaina, “kasualitatez”, orain dela aste pare bat, erraustegiaren kontrako martxa dagoeneko iragarrita zegoenean, Bugatiko sarbidea itxi egin zuten. Joan den astean, berriz, hau ere “kasualitatez”, kuadrilla bat orubeko itxituran bertan lanean aritu zen. Oraindik bakarren batek pentsatuko du mesfidatiegiak garela eta martxaren eta hura itxi izanaren arteko lotura zuzen-zuzena dagoela esaterik ez dugula, baina, “kasualitatez”, martxa egin bezperetan, Ertzaintzak antolatzaileei hauxe ohartarazi zien: protesta-eskubidea bazegoela, baina itxitako finka pribatuetan sartu gabe. Foru Aldundiak erraustegia eraikitzeko erabili nahi duen orubeaz ari zen, jakina. Izan ere, orube “pribatua” da, Hondakinen Kontsorzioaren izenean dagoelako, nahiz eta denon artean ordaindu dugun.

Gauzak horrela, geure buruari zera galdetzen diogu: zertarako probokazio hori?, baten batek amuari helduko ote zion zain zeuden, herritarron guztiz protesta zilegi bat orden publikoko arazo bihurtzeko? Izan ere, garai berriak omen dira, baina batzuek sarri, sarriegi, injustizia bera bezain jarrera eta estrategia zaharrak erabiltzen dituzte. Nolanahi ere, joko zikinegia hondakinak kudeatzeko sistemarik “txukunena” beraiena dela sinestarazi nahi digutenen aldetik.

Geure buruari zertarako probokazio hori galdetu ondoren, beste galdera bat ere badatorkigu gogora: zergatik?, prepotentzia bere-berezkoa duten ezaugarria delako? Beharbada bai, baina gure ustez bada beste arrazoi bat: deseroso sentitzen hasi dira. Errausketaren kontrako mugimendua orain dela zenbait hilabete berpiztu zenetik, bere mezuak neutralizatzeko estrategiak oinarri garbi bat izan du: haiek kontrolatzen dituzten komunikabideetan (azken batean, komunikabide nagusietan) mugimenduaren ekimenen berri ez ematea, eta kito. Baina azken asteotan izan den ekimen-ugaritasuna, igandeko martxa arrakastatsuarekin biribildu dena, ez dute guztiz isiltzerik izan: erraustegiaren kontrako mezuak herritarren artean zabaltzen ari dira. Horrek ez du esan nahi isiltze-estrategia hori erabiltzen jarraituko ez dutenik, baina bai mugak dituela. Eta muga horiek gaindituko badituzte, nola edo hala plazara atera beharko dutela. Plazan, ordea, ez dira eroso sentitzen, plazan, gutxi-asko, argudioak ere eman behar dituztelako (den-dena ez da eslogan hutsa izango), eta argudio horiek, nahitaez, beste argudio batzuekin kontrastean sartuko direlako. Aipatzen dugun behar deseroso berri horren sintoma izan daiteke Ingurumen diputatu Jose Ignacio Asensiok astelehenean bertan egin zituen adierazpenak, nahiz eta, antza denez, fundamentuzko bi argudio elkarren segidan ipintzeko zailtasunak izaki, kutxa zaharretik “ezetzaren koordinadorak” eta naftalina-usaineko antzeko topikoei heldu behar izan zien.

Laburbilduz: urduritzen hasita daude. Eta igandekoa ikusita, uste dugu ez dutela arrazoi falta. Baina inork ez dezala pentsa hau harrokeriaz esaten dugunik. Izan ere, orain tokatzen dena da urratutako ildoan sakontzen jarraitzea. Gauzak horrela, ezin gogoratu gabe utzi martxoaren 12an, 17.00etan, osasunaren aldeko eta erraustegiaren kontrako manifestazio bat abiatuko dela Andoaingo Etxeberrieta plazatik. Asensio eta enparauak ezki-ura kontsumitzera bultzatzen jarraitzeko aukera bikaina.

 

Errauskailuaren eraginak osasunean

osasuna2Errauste planta, edozein zabor erretzeko labea da. Teorian, hondakin birziklagarriak ez lirateke erre beharko, baina praktikan, errauskailuak kudeatzen dituzten enpresentzat, papera, plastiko edo egurra erretzea, interesgarria da, konbustioa errazten baitu. Instalazioak, osasunerako kaltegarriak liratekeen isuriak ahalik eta txikienak izateko asmotan, iragazki eta mekanismo desberdinez ornituta daude. Baina ondorengoa kontuan izan behar da:  tresneriaren funtzio txarrak, eskuz egindako lanen akatsek, kostu ekonomikoan jaitsierek eta mantenu edo garbiketa ezegokiek, balio teorikoak eta agintari eskudunek baimendutakoa baino isurtze toxiko handiagoa dakarrela, isurtze oso handia batzuetan (1, 2, 3, 4, 5, 6). Andorra da kasurik argiena, gobernuak itxi beharreko Errauste planta bat izateagatik; isuri toxikoak, baimendutakoak baina mila bider handiagoak zirelako alegia.

Artikulu honen helburua, literatura medikuan argitaratutako ikerketa epidemiologikoen ondorioak azaltzea da. Honela, mota honetako artikuluak irakurtzeko ohiturarik ez dutenengana, informazio hau  irits-arazteko helburuarekin.

Txostena irakurtzeko sakatu hemen

 

Otsailak 28. Zubietako martxak. Errausketaren aurkako mugimenduaren arrakasta.

Zubietako frotoia. Amaierako ekitaldia

Zubietako frotoia. Amaierako ekitaldia

Gipuzkoako Errausketaren Aurkako Mugimenduak antolatutako Zubietako martxak arrakastatsuak izan dira. Negu giro heze, hotz eta lokatztuaren erdian zortzi zutabe herritarrez osatutako martxak, eta 6 orduko mobilizazio iraunkorren bitartez, herritar askoren gogo eta kezkak arrakastaz adierazi ziren. Egindako aurreikuspen batzuk kopuruaz laukoiztu egin dira.

Inportantea deritzogu azken hiru lau hilabeteko prozesua kontuan hartzea. Hau da , hondakinen bilketan eta erraustean ardatza duen gatazka sozio politiko luze honen azkeneko fase honetan gertatu dena kontutan hartzea . Gipuzkoko Diputazioaren Gobernu berria eratu eta iragana zirudien Zubietako Errauste Plantaren egitasmoa berriz ere martxan jartzeko asmoaren egikaritzeak herri mugimendu berritu eta berri baten autoeratzea ekarri du . Gipuzkoako Errusketaren Aurkako Mugimendua.

Eskal Kulturaren inguruko pertsona esanguratsuak osatutako “Burua eta Bihotzaren manifestuak” eta iaz Hernanin Zero Zabor elkartetik sustatutako mobilizazio eredu baten bereskuratzeak , Batzar dinamikan oinarritutako mugimendu bat eratzea lortzen ari da. Mugimendu honetan errausketaren aurkako Ekimen Herritar, talde ekolojista , kultur talde , talde politiko , langileen sindikatu , gazte talde , feminista talde , talde zientifiko eta norbanakoak , elkarekintzan ari gara eta Otsailak 28ko martxen arrakasta lortu dugu. Honetaz gain , aurrera begira zenbait ekimenen ernamuitzearen eraikuntzan ari garela aipatu dezakegu ere.

Otsailak 28ko Martxa arrakastatsuaren aurrean Gipuzkoako PNV eta PSE-EEeko harduradun politikoek mantendu duten jokaera parregarria eta ridikulua azpimarratzea inportantea dela iruditzen zaigu ere.

Protesta ekintzaren parte bat erraustegia eraiki nahi duten lurzoruan bertan egiteko asmoa genuen, obretako hondakin deskontrolatua eta desmontea besterik ez dagoen lurzoruan. Ertzaintzak aurreko egunean jakinarazi zigun, ordea, ez genuela hesitutako eremura sartzeko baimenik, hori eremu pribatua delako, eta inoren gogoko ez litzatekeen eskuhartzerik gabe bideratu nahi zutela gure protesta, zeina burutzeko eskubide osoa genuen. Hesia aste honetan bertan berritu dute, martxaren berri izan dutenean.

Ohartarazpena kontuan hartuta, Letabideko lepoan, hesitutako eremutik kanpo, burutu dugu ekintza, baina jarrera hori salatu nahi dugu idatzi honen bidez.

Gipuzkoako PNV eta PSE-EEko buruzagiak . Hemen jokoan dagoen Eremu pribatu bakarra zera da . Gipuzkoar gehiengo nabarmenaren osasuna eta ekonomia kaltetu nahi duen eta zuek sutsuki defendatzen duzuen Kasta minoritario Oligarkikoaren interes pribatuak . Oso kontutan eduki hau .

Bukatzeko , Gipuzkoako herritarrei zera adierazi nahi diegu ilusioz eta gogoz . Gure eskaintza eta konbentzimendua antolakuntzan , herri imajinazioan, desobedientzian eta herri borrokan oinarritzen dela.

 Errauste planta , Ez Zubietan ez Inon. Ekin dezagun!

Hernanitik

Hernanitik

Lasartetik

Lasartetik

Usurbiletik

Usurbiletik

Andoainetik eta Zizurkiletik

Andoainetik eta Zizurkiletik

 

 

 

Ulia: herritarraren gozamenerako hiri parke ahalik eta natural eta seguru baten alde

Ulia Jaizkibel itsas babesgunea 2015 uztaila2014ko uztaila data garrantzitsua izan zen Uliako Hiri Parkearentzat, segurtasun-eremu izendatu baitzuen Gipuzkoako Foru Aldundiak, zeinak ehiza debekatu baitzuen Ehizari buruzko Legea kontuan hartuta, eta bizilagunen elkarteek, mendi-elkarteek, talde ekologistek eta Donostiako eta Pasaiako Udalek eskatuta. Segurtasun-eremuetan, neurri bereziak hartzen dira pertsonen eta beren ondasunen babesa bermatzeko.

Orain, ehiza Federazioa presioa egiten ari da Ulian berriro ehizatu ahal izateko, eta interes pribatuak gizartearen interes orokorrei gailentzeko.

Uliako Plan Berezia

Pasaiako eta Donostiako Udalak Uliako Plan Berezia idazten ari dira Parkean aurreikusitako gizarte eta hirigintza erabilerak antolatzeko. Federazioaren proposamen honek Plan Berezia boikotatu nahi du. Hain zuzen ere, Pasaiako eta Donostiako museoen ordezkariek eta Foru Aldundiko eta Donostiako Udaleko Kultura Sailetako ordezkariek, “Donostia-Ulia-Pasaia, bi badien arteko ibilaldia. Itsasertzeko portu eta museoen arteko ibilbidea” proposamen turistiko berria aurkeztu zuten iaz Pasaiako Abaola Itsas Faktorian.

Ulia eremu periurbanoa da, eta Donostialdeko eta Oarsoaldeko jende asko joaten da bertara, Lapurditik datozen xendazaleak ahaztu gabe. Hamaika ibilbidek, Talaia bideak (Bidarte-Donostia), Itsasertzak, GRek eta PRek eta Santiago Bideak zeharkatzen dute Ulia Parkea. Horrez gain, Uliako Parkean ehiza debekatzeko gizarte-eragileek erabili zituzten argudioak segurtasuna eta Pasaiako Badian erabilera publikoko eremu gutxi egotea izan ziren. Gogora dezagun, Pasaia narriatutako gunea dela, eta biztanle asko dituela. Eta Uliak funtsezko zeregin sozial hori bete behar du, aisialdirako eremu lasaia izan behar du.

Behean izenpetzen dugu gizarte-eragileek ez dugu atzerapausorik onartuko, eta ahalegin guztiak egingo ditugu bertakoen, ikastetxeen, xedazaleen, turisten eta familien elkarbizitza eta segurtasun bermatzeko.

Hori dela eta, Pasaiako eta Donostiako Udalei eta Foru Aldundiari eskatzen diegu Uliako Hiri Parkea defenda dezatela, interes pribatuen presioei amore eman ez diezaietela eta Uliako interes sozialak eta orokorrak babes ditzatela. Eta gizarte-eragileei eskatzen diegu ingurumena eta Ulia defenda dezatela, Donostialdeko eta Oarsoaldeko ondare komuna baita.

 

Ulia, San Pedro, Trintxerpe, Bidebieta Bizilagunen Elkarteak

Club Vasco de Camping, Jaizkibel MT, Itsastarrak, Trintxer, Itsas Mendi

Eguzki talde ekologista eta antinuklearra, Ekologistak Martxan, Greenpeace, SEO-Birdlife, Ugatza, Haritzalde, Itsas Enara

Uliako Lagunak, Herri Ametsa Ikastola, Asociación Jacobea Irun-Bidasoa JACOBI, Asociación Jacobea Donosti,

 

EGUZKI talde ekologista eta antinuklearrak, martxoaren 6an, igandean, “ULIAN EHIZARIK EZ” ibilaldian parte hartzera gonbidatzen zaitu.

Goizeko 9tan elkartuko gara Mirakruz Gainan (ARZAK jatetxearen ondoan) edo 10etn goiko lepoan (Gure Ametsa Ikastola aldemenean). Ulia oso ondo ezagutzen duen Jesus Mari Alquezar CVC elkarteko ohorezko presidenteak erakutsiko digu bidea, eta Uliako GEOBIDE erakargarriaren EKIALDEA ezagutuko dugu.