All posts by Lea-Artibai

Konfirmatuta: Ondarroako Depuradorak bota zituen itsasora ur zikinak

2017-5-24.Ondarruko depuradora kutsatzenBizkaiko Ur Partzuergoak erantzun du guk bidalitako galdera, eta konfirmatu du Ondarroako depuradorak bota zituela itsasora maiatzaren 24ko ur  zikinak.                                                                                                                           Ez da lehenengo aldia hau gertatzen dena. Eraiki zutenetik, depuradorak arazoak dauzka. Marea biziak daudenean, ur gazia sartzen da saneamendu sarean. Ur gazi horrek hil egiten ditu depuradorako bakteriak, eta bakteria hauek dira ur zikina garbitzeaz arduratzen direnak. Hori ez gertatzeko, ur gazia aparteko tankeetan gordetzen dute depuradorakoek. Baina ur gazi gehiegi dagoenean, uretara bota behar izaten dute, garbitu barik. Eta hori gertatu zen maiatzaren 24an.                                                                                 Ur Partzuergoari eta instituzioei eskatzen diegu arazo hau ahalik eta azkarren konpontzeko, itsasora ur zikin gehiago ez botatzeko.               Bide batez, Ur Partzuergoari eskatzen diogu euskaraz bidalitako galderak euskaraz erantzuteko. Euskaraz bizi nahi dugulako, eta gure eskubidea delako.

 

AHT-A ETA AURREKONTUAK: NEGOZIAZIOEN NEGOZIOA

AHT_AREN_LANAK_HERNIALDEN_content

 

 

 

 

 

 

AHTren tunel honen zuloa ez dago konparatzerik AHT bera Eusko Jaurlaritzako aurrekontuetan eragiten ari denarekin.

Lehenago EAEko aurrekontuak eta berriki Espainiakoak onartu dira. EAJ eta PPren arteko kromo- trukaketa ikusgarria izan da: PP abstenitu da EAEko  aurrekontuen bozketan  eta EAJk alde bozkatu du Espainiakoetan. Horren ondorioz, bi aurrekontuek aurrera egin dute eta AHTa garaile atera da, beti bezala, EAJ eta PPren inguruko eraikuntza enpresen mesedetan eta politika sozialen kaltetan.

Espainiako aurrekontuei dagokienez, EAJk PPrekin izandako negoziazioetan datozen urteetan “euskal Y”aren finantziaziorako 3.380 milioi € lortzeaz gain,  hiru hiriburuen sarbideen egitasmoa, Lezoko plataforma logistikoa (100 milioi €) eta  Jundizko geltoki intermodala (120 milioi €) adostu ditu,  azpiegitura osoa 2023rako martxan hasteko asmoz. Honetaz gain, EAEk kupoen bitartez azken 5 urteetan ordaindutako 1.400 milioi € Estatuak Eusko Jaurlaritzari itzuliko dizkio, hauetako asko AHTren obretan aurreratutako dirua izanik. Bestaldetik,  EAEko aurrekontueei dagokienez,  Eusko Jaurlaritzak aurten AHTko lanetan 350 milioi € aurreratuko ditu.

Hau guztia gutxi balitz, Nafarroan ere bi urte eta erdiz geldirik izan ondoren, baliteke berriro AHTren lanak datorren urtean hastea, Manu Aierdi EAJko nafar gobernuko presidenteordea  eta Iñigo de la Serna PPko Sustapen ministroaren arteko negoziazioei esker, UPNk akuilututa.

AHT Aurrek 2016

Aurreko legegintzaldian ateratako kartela AHTak Eusko Jaurlaritzaren aurrekontuan duen eragina adierazten duena.

Hego Euskal Herriko eta estatuko alderdi nagusiak (EAJ, UPN, PP, PSOE) beren jostailu kuttuna den AHTa behin eta berriro inposatzen digute.

Espainiako AHTk 25  urte bete ondoren  argi ta garbi gelditzen ari  da azpiegitura suntsitzaile izateaz gain, klasista, xahutzaile, antisoziala eta ohiko trenaren kontrakoa dela.

Zergatik tematzen dira  horrenbeste odoluste ekonomiko zein ekologiko honetan?

AHTren eraikuntzaz politikarien poltsikoak, beren inguruko enpresen poltsak  zein bezero-sareak, egungo hiri eta garapen eredu eta  interes kapitalista oro onuradun bihurtzen direlako.

Hori dela eta, negoziazioen negozioaz, AHT bultzatzen ari diren alderdi politiko oro salatu nahi ditugu. Lurraren txikizioa eta jende xehearen pobretzearen arduradunek izen eta abizenak dituzte. Bada garaia euren erantzukizuna eskatzen hasteko, amildegiaren ertzera iritsi baino lehenago.

AHT Gelditu! Elkarlana

Isurketa bat Agurainen Zadorra ibaian

ZadorraEl río Zadorra bajaba blanco.La depuradora de la localidad había dejado de funcionar el viernes, por lo que hasta el domingo que se solucionó el problema, las aguas residuales de la localidad y de las empresas de la zona se vertieron directamente, sin depurar, al río Zadorra.                        Tanto la Diputación como la plataforma Zadorra Bizirik )plataforma de la que Eguzki forma parte) explican el aspecto lechoso del agua en el Zadorra por el vertido de alguna empresa de la zona pero, de momento, no se ha atribuido a nadie de forma específica.         Zadorra bizirik esta denunciando estos hechos, traslandando su demanda a Ayuntamiento, Diputación, URA y Gobierno Vasco: también se exige que se realicen las obras de una EDAR adecuada por ser necesaria y que se investigue y sancione al /los autor/es del vertido.                                                                                                                                  No es la primera vez que falla la depuradora de Agurain. Desde hace un año la plataforma Zadorra Bizirik viene denunciando las malas condiciones en las que está el río por los problemas de la depuradora, sin capacidad suficiente desde hace años para tratar todo el agua y vertidos que recibe.

Fracking eta gas ustiapena babesteagatik EAJ salatzen dugu

fracking kartela eguzkiTodos los grupos de la oposición, menos el PNV, que se ha abstenido, han votado este martes 14 de febrero a favor de una proposición no de ley planteada por el Grupo Socialista en la Comisión de Agricultura, Alimentación y Medio Ambiente del Congreso de los Diputados para instar al Gobierno a “prohibir el fracking en todo el Estado”, por los riesgos que supone para el medio ambiente y para las personas.                                                                                                                                  Así, con 22 votos a favor, los 14 en contra del Partido Popular y la abstención del PNV, la iniciativa buscaba realizar los cambios legislativos necesarios para prohibir el empleo de las técnicas de fractura hidráulica, también conocida como ‘fracking’. La excusa del PNV es irrisoria, pues alega que la prohibición es estatal por encima de las competencias autonómicas, cuando el marco actual y autorizante es el que dicta dicha votación y capacidad legislativa.           Y van.. una tras otra el PNV y el Gobierno vasco decía que no habrá fracking pero la realidad muestra con hechos su engaño. Como sucedió el 7/7/2016 en el que recibíamos la noticia que “no habrá fracking” tras el titular ofrecido por Arantxa Tapia, se evidenciaba que era sólo cara a la galería, sin compromisos ni renuncia a los permisos ni rotura del acuerdo con las empresas de EEUU.                        Antes se le coge al mentiroso que al cojo y la realidad se muestra mediante hechos, sin titulares ni engaños. Según la votación de ayer, el PNV no esta en contra del fracking.                                                                         La fractura hidráulica o fracking es considerada como una amenaza para la salud, el medio ambiente y la economía.                                                    El fracking es un término anglosajón creado para referirse a la técnica de fracturación hidráulica destinada a la extracción de gas no convencional. Consiste en la extracción de gas natural mediante la fracturación de la roca madre (pizarras y esquistos). Para extraer el gas atrapado en la roca se utiliza una técnica de perforación mixta: en primer lugar se perfora entre 3 y 4 Km. en vertical y después se perfora varios kilómetros en horizontal ( de 2 a 5 Km.). Entonces se inyecta agua con arena (98%) y una serie de aditivos químicos altamente contaminantes y nocivos (2%) a gran presión. Esto hace que la roca se fracture y el gas se libera y asciende a la superficie a través del pozo. El proceso se repite a lo largo de la veta de roca rica en gas. Parte de la mezcla inyectada vuelve a la superficie (entre un 15 y un 85 %) y una gran parte, cerca del 50 % de media queda inyectada en la tierra.                                                                                                    Mediante las experiencias acumuladas en EEUU y numerosos informes técnicos, entre ellos uno realizado por el Parlamento Europeo, se ha demostrado que el fracking comporta graves e irreversibles riesgos de contaminación de acuíferos y aguas superficiales, que provoca seísmos, contaminación atmosférica, contaminación de tierras, gran impacto paisajístico en superficie debido al montaje de las plataformas de extracción y se constata que existen graves peligros para la salud humana, el medio ambiente, la industria agroalimentaria y el sector turístico, afectando negativamente al bienestar de las personas y al desarrollo económico.                                                                                                                                  Estos riesgos se dan con otras técnicas sin fractura como en el caso del pozo Armentia 2, en tramitación, con los mismos peligros e irreversibles de contaminación del acuífero de Subijana y aguas superficiales, gran impacto paisajístico en superficie debido al montaje de las plataformas de extracción más continuadas que las anunciadas con fracturas para obtener el mismo gas.                                       Además, el fracking, al igual que la extracción del gas con técnica parecida sin fractura, está considerado como actividad de dudosa rentabilidad y su rendimiento económico responde más a maniobras especulativas dentro del stock bursátil de la energía que a la búsqueda de una solución real a la crisis energética y económica que sufren los ciudadanos.                                                                                                       Y es que el EVE (entidad pública en manos del Gobierno Vasco, ha venido autorizando los sondeos previos y aporta capital (Hidrocarburos de Euskadi) para la exploración de lo que dicen descartar, fracking y ahora bajo la denominación de “convencional”. La existencia de la empresa pública Sociedad de Hidrocarburos de Euskadi (SHESA) que tiene como objetivo la exploración de combustibles fósiles no tiene sentido en un contexto de sostenibilidad energética. Nueva verborrea sin coherencia ni respeto medioambiental                                                                                                    Por estos motivos, Eguzki, consideran que dicha técnica del fracking y la extracción supuestamente convencional de Armentia 2, nada respetuosa con el acuífero, el medio natural, peligrosa y basada en los combustibles fósiles, debería ser prohibida o paralizados todos los proyectos.                                                                                                                              Los informes técnicos de la propia Diputación foral de Alava y del Ayuntamiento evidencian la falta de garantías y estos riesgos, por lo que se desaconseja su continuidad, pero la voluntad política del Gobierno Vasco se impone al medio ambiente.                                                      En este caso, es el PNV con su decisión y capacidad mediante el Gobierno Vasco- EVE y SHESA, junto con el Gobierno Español que tramita el permiso de Armentia 2, el que está incurriendo en una grave irresponsabilidad al promover y permitir que se produzca la explotación de gas, pasando por encima de la voluntad de las personas, del medio ambiente y del modelo social y energético necesario.                                                                                                                                     Por todas estas razones el clamor popular es creciente y cada vez son más las voces que se unen para decir juntas: no al fracking y no a la extracción de gas en Armentia 2.

 Eguzki exige al PNV que sea coherente, y diga públicamente en todos los medios y ámbitos que no esta en contra del fracking, o bien, que oiga el clamos popular y disuelva SHESA, retire el proyecto Armentia 2 y cuantos se tramiten de fracking o extracción de gas en la CAPV.

Energiaren naziarteko eguna, bestelako energia eredu baten alde

KPfd-GXzEl14 de febrero, además de festejarse San Valentín, también se celebra el Día Mundial de la Energía. Una fecha muy significativa porque nos hace cuestionar el modelo energético y la alternativa para mantener un modelo depredador, consumista y basado en los combustibles fósiles, o el compromiso por el ahorro, el decrecimiento controlado, las fuentes alternativas de energía, la producción local de energías menos contaminantes.                           Ante los actuales ataques del Gobierno del PP a las iniciativas de nuevos productores o consumidores de energía, es preciso destacar el equivocado modelo de consumo y de producción en manos de grandes corporaciones en vez del autoproductor y autoconsumo, además de su apuesta por la energía nuclear – especialmente evidenciado con el proceso para la reapertura de Garoña-, o por el fracking (ahora llamado gas convencional). La clave está en el beneficio económico del lobby del Gobierno con sus puertas giratorias y de las corporaciones donde luego acogen a muchos de sus amigos y /o ex compañeros de gobierno, en vez de la búsqueda de ganancias sociales y del interés general.                                                         El Gobierno Vasco, por boca de la consejera Tapia tras su encuentro este miércoles con el comisario responsable de Energy Union, ve alineada su estrategia con la iniciativa europea “Energy Union”. Señala que la Estrategia vasca de Energía 2030 recoge las principales líneas de actuación recomendadas por la Unión Europea encaminadas a alcanzar el objetivo de transitar hacia la descarbonización. El ”importante compromiso inversor y presupuestario para la administración1 que anuncia el Gobierno vasco no puede ser hacia SHESA, empresa pública que promociona con dinero público la extracción de gas mediante pozos, cuya extracción de gas genera daños para el subsuelo, acuífero existente y todo el medio de su entorno.                                                                                                                             Desde Eguzki consideramos que en el Día Mundial de la Energía hay muchas razones para rechazar la Central nuclear de Garoña y los modelos caducos como el fracking, la extracción de gas como en Armentia 2, o su almacenamiento en el mar. Apostamos por una sociedad informada, partícipe y sostenible, que decida su futuro libremente y sin hipotecas para futuras generaciones; porque queremos otro modelo social, económico y energético, sin consumismo, explotación de recursos naturales finitos ni de la tierra. Queremos otro modelo posible y necesario de hacer las cosas, decimos SI a juntar energías contra los efectos negativos de la energía nuclear y del gas.                                                                                               Para Eguzki, hay que realizar una apuesta por otro modelo de economía sostenible y de energía segura y saludable, basada en el ahorro, consumo responsable, apuesta por el aprovechamiento local y comunitario de los recursos.

Ondarruko San Inazioko mendia: desastre ekologiko eta soziala

San Ignazio mendiaHasteko eta behin, gure elkartasuna erakutsi nahi diegu oraindik etxetik kanpo dauden San Inazioko bizilagunei. Espero dugu ahalik eta arinen bueltatzea etxera, eta mendiko harriek eragindako apurketak konpontzeko laguntzak jasotzea. Halako egoeretan herritar guztion elkartasuna beharrezkoa da.                                                                             Orain arte ezer esan ez badugu, etxetik kanpora zeuden herritarrei errespeturik ez  faltatzeko izan da. Baina urtebete pasatu da, eta San Inazioko mendiarekin gertatu denari buruz iritzia eman nahi dugu.     Prentsaren bidez jakin dugu udalak ikerketa bat agindu duela San Inazion zer gertatu den jakiteko. Ikerketa horren arabera, mendiak jausteko arriskua zuela esaten zuen txosten bat baino gehiago egon zen 2002. urtetik aurrera. Etxeak egin aurretik eta egiten ari zirela, hain zuzen.                                                                                                                       Hori jakinda, hauxe eskatzen dugu: txosten horiei kasu egin ez zioten politikari eta teknikarien ardurak argitzeko.                       Ondarroan aurretik ere gertatu izan dira horrelakoak. Gogoratu Alleriko etxebizitzen proiektu ilegala, moilako etxeetako arrakalak, portuko harriak… milioika euro publiko alperrik galdu dira proiektu horietan, eta inoiz ez da arduradun politiko edo teknikorik epaitu. Edozer eta edozelan egitea ezin da libre egon.                            Momentuz, txarto egindako obra honen ondorioak ordaintzen ari diren bakarrak errurik gabeko San Inazioko bizilagunak dira. Kulparik eduki barik, amets-gaizto hau bizitzea tokatu zaie.              San Inazioko mendia jausten hasi eta gero egin den obra Ondarroak azkenengo hamarkadetan eduki duen desastre ekologiko eta sozialik handiena izan da.                                                                                                     Desastre ekologikoa, milaka eta milaka tona harri kendu direlako, eta horretarako makinak goiz eta gaba egon direlako lanean, energia kopuru izugarriak gastatzen.                                                                          Desastre soziala, dirutza publikoa gastatu behar izan dugulako mendia jateko. Eta oraindik ez dakigu herria zenbat urterako geratuko den hipotekatuta.                                                                                 Gertatu den guztia ikusita guk aspalditik esaten genuena errepikatzen dugu: Ondarroa ezin da gehiago hazi. Lur gehienak urbanizatuta dauzkagu eta, etxeak egitekotan, gero eta lur arriskutsuagoetan egin behar ditugu. Eta ikusi dugu hori egiteak zelako ondorioak dituen. Ondarroan merke, azkar eta ondo eraikitzea amaitu da. Agian gure pentsatzeko modua aldatu behar dugu: gure herria beste modu batera garatzen ikasi behar dugu, herri barruko espazioa hobeto aprobetxatuta, jausten dauden eraikinak konpondu eta berrerabilita, hutsik dauden etxeak egokitu eta jendearen eskura ipinita.                                                                             Espero dugu mendiko obrak ahalik eta arinen amaitzea, etorkizunean beheko etxeentzako arriskurik ez egoteko. Espero dugu etxetik kanpora dauden herritarrak euren etxeetara buelta egitea, eta euren bizitza normalarekin jarraitu ahal izatea. Espero dugu baita ere desastre honen arduradun politiko eta teknikoak aurkitzea. Eta espero dugu herritarrok gertatu denari buruz gogoeta sakon bat egitea, etorkizunean halakorik ez pasatzeko.

Mijoako saneamendua 2017ko aurrekontuan kontuan izateko eskatu dio Eguzkik Eusko Jaurlaritzari.

El de la regata Mijoa, en Mutriku, es uno de los proyectos de saneamiento pendientes. En la imagen, uno de los vertidos que denunciamos este verano, que tiñeron el agua de blanco.Eguzkik salatu du aspalditik pendiente diren hainbat saneamendu-lan gero eta gehiago atzeratzen ari direla, funtsean Eusko Jaurlaritzak ez dituelako betetzen horiek finantzatzeko hartu zituen konpromisoak . Lan horietako bat Mijoa errekakoa da. Horregatik talde ekologistak Urkulluren gobernu berriari eskatzen dio arazoari merezi duen bezala heltzeko eta une honetan prestatzen ari den 2017ko aurrekontuan islatzeko. Errebindikazio hauxe bera bere egin zuen urrian Mutrikuko Udalak, mozio bat onartuta .               Mijoa, gaur egun, bioaniztasuna itortzen duen estolda hutsa da, Bisoi Europarra Babesteko Plan Bereziaren barruan sartuta dagoen arren. Mijoako isuriak Saturrarango eta Ondarroako hondartzetan nabaritzen dira, eta kiratsak, berriz, San Jeronimoko eta Pikupeko bizilagunek aditu behar izaten dituzte.                        2007an, instituzioek 2011 bitartean Gipuzkoako hainbat lan hidrauliko aurrera eramateko hitzarmen bat sinatu zuten, eta Mijoako saneamendua lan horietako bat zen. Baina finantziazio gehiena (% 75) Jaurlaritzak ipini behar zuen eta, ipini ez duenez, proiektua ez da burutu. Plan Hidrologiko berriak, pasa berri den urten onartutakoak, berriro aurreikusten du proiektua gauzatzea, oraingoan 2016 eta 2021 urte bitarteko apean, eta 3,6 milioi euroko aurrekontuarekin. Bada gai honi behingoz behar bezala heltzeko garaia.                                                                                                                                  EAJren eta PSEren artean izenpetutako gobernu-akordioak beste gauza asko ez ezik honako hau ere badio: “Uraren hornikuntza, saneamendu eta arazketa azpiegitura hidraolikoak garatu eta eraikiko dira, dagoen plangintzaren arabera”. Baina plangintzak epeak ere zehazten ditu, eta, ikusi dugun bezala, proiektu askotan epe horiek ez dira bete; beraz, plangintza urratu egin da. Jaurlaritzak saneamenduan orain arte baino diru gehiago inbertitu ezean, plangintza urratzen jarraituko du eta gobernu-akordioaren zati hau ezerezean geratuko da.                                                                                              Behin baino gehiagotan entzun izan dugu egiteko dauden saneamendu-proiektuak egiten joango direla “dirua dagoen neurrian”. Baina dirua egon badago. Arazo honetan, beste hainbatetan bezala, lehentasunak ezartzean dago gakoa. Hori bai, Jaurlaritzak, 2016an egin duen bezala, Departamentuaren aurrekontuaren % 72 Abiadura Handiko Trenera bideratzea erabakitzen badu, geratuko zaizkion sos apurrekin nekez beteko ditu beste alor batzuetan dituen konpromisoak, adibidez, saneamenduarenak. Gainera, ez da begi-bistatik galdu behar AHT finantzatzea berez ez dagokiola Jaurlaritzari, Estatuko gobernuari baizik, eta saneamendua, berriz, bai.                                      AHT “estrategikoa” omen da. Alabaina, saneamendua baino “estrategikoagoa” ote? Gure ustez, saneamendua estrategikoa baino gehiago da, oinarri-oinarrizkoa baita. Ulertzen dugu politikoentzat ia edozer saneamendua baino glamorurosoagoa izatea. Alabaina, guk, Bertolt Brechten urak gure errotara ekarriz, badakigu proiektu txarrak, txarragoak eta zitalak dauden bezala, proiektu onak, hobeak eta bikainak ere badaudela. Eta gero daude ezinbestekoak: horietakoak dira saneamenduarekin zerikusia dutenak.

                  Eguzki, 2017ko urtarrila

Hotza eta elurra direla eta, Euskal Herrian ehiza debekatzeko eskatu du Eguzkik

elurraMeteorologoek iragarri dutenez, datozen egunetan ezohiko hotzaldia zabalduko da Europako mendebaldean. Elurra ere izango da, baita kostatik gertu ere.   Egoera honek biziraupen-mugan jarriko ditu faunaren hainbat espezie, bereziki hegaztiak, anatidoak eta limoetakoak (hegaberak, oilagorrak, birigarroak, txontak eta abar), baita zenbait ugaztun ere (orkatzak, basurdeak). Izan ere, egoera honetan animaliek ez dute jatekorik aurkitzen eta ahuleziak jota daude. Horrela, hainbat hegazti harrapari batzuen harrapakin erraz bihurtzen dira, esaterako, katuenak. Eta eskrupulurik gabeko ehiztariek ere sekulako sarraskiak egiteko aukera ere izaten dute, jakina.                                                                                                                               Gauzak horrela, Eguzkik egoera hauetarako dagoen protokoloa martxan jartzeko eta, ondorioz, ehiza debekatzeko eskatzen du. Eta lehenbailehen, gainera, Ehiza Federazioari “baimena” eskatzen ibili gabe.                                                                                                                                    Halaber, basozainen, Ertzaintzaren eta udaltzaingoen bidez zaintza areagotzeko ere eskatzen dugu. Izan ere, horrelakoetan, zoritxarrez, ez dira gutxi izaten debekua errespetatzen ez dutenak). Herritarrei ere adi egoteko eta tiroketak salatzeko eskatzen diegu.                               Inor ez da hegazti migratzaileen jabe; ehiztariak ere ez, jakina. Hegaztiak bioaniztasunaren funtsezko osagai dira. Beti defendatu behar dira, baina bereziki honelako egoera kritikoetan. Horregatik ehiza lehenbailehen debekatu egin behar da.

Zamarrez betetako gabonak.

2016.Zabor kontenedAlla diz gabonak, eta urtero lez zamarrez betetako kontenedorak ikusten hasi gaz.                        Jai hauetan gure kontsumu asko hazten da, hondakin asko sortzen douz, jateko asko alperrik galtzen dou eta hondakin gehixenak zabortegixetan amaitzen dabe, birziklatu baik.                              Hau de gure ondorengo belaunaldixai opa nahi dotzauena?      Zamarrez betetako mundu?                                                                             Gabonak ospatzeko hainbeste zabor sortu beharrik ez da. Horretako neurri batzuk hartu bihir douz:                                                          – Ondo neurtu zemat jango douen, erositxako jateku alperrik ez galtzeko.                                                                                                                                      – Bihir douen eta ibiliko douzen gauzak bakarrik oparitxu.                      – Sortzen douen hondakinak birziklatu.                                                                 Eta gogoratu, lagunakin eta familixakukin ondo pasateko ez da gauza askoik bir. Zentzuz jokatu!

Lurpean sartzeak milaka etxebizitza eraikitzeko asmoa du oinarrian.

vias-tren-vitoriaEguzki en relación al anuncio de soterramiento de las vías ferreas en su paso por la capital alavesa sin concretar trazado, financiación ni actuación, quiere manifestar:                                                                        Que el 29 de enero de 2015 la consejera de Política Territorial del Gobierno Vasca, Ana Oregui, anunció otra estación para la alta velocidad y sin soterramiento, el cual quedó enterrado en 2012, por lo que los anuncios son discursos respecto a la ciudad y los recursos públicos.                                                                           El coste de soterrar las vías del tren a su paso por Vitoria-Gasteiz, rondará los 328 millones de euros.    Descartada la construcción a cielo abierto, el consistorio apostó desde el primer momento por el método mina, más barato que usar las tuneladoras, cuyo coste se dispara hasta los 444 millones de euros.                                                                                   Fomento en su momento (hace más de 5 años) prometió una aportación de 132 millones y la cesión del suelo que ocupa actualmente el trazado del tren cuando quede liberado.               La ilusión del soterramiento ya empezaba a sonar “demasiado ingenua” hace cuatro años. La crisis había arrasado la estabilidad económica. Los medios locales ya calificaron de “Mucho dinero para una obra faraónica que, en realidad, podía no llevarse a cabo y nada pasaría” .                                                                          Hoy se anuncia una obra sin detallar el coste, ni la alternativa de no hacerse, ni los efectos de la misma.                                          El sistema de financiación hace 20, 10 y hasta 5 años, era sencillo: la venta de ese terreno para construir viviendas generará plusvalías millonarias. Pero ante la evolución de los barrios nuevos y las necesidades de vivienda, no se sostiene esta ilusión de plusvalía y construcción de miles de viviendas, hoteles y centros comerciales. Además, atentaría contra el modelo de ciudad en crecimiento que se propone en el Plan General.       Para Eguzki este empeño se aleja de las necesidades de movilidad, de la viabilidad financiera del proyecto y del diseño de la ciudad, pues supone unos efectos megalómanos para una ciudad que no precisa grandes proyectos sino la cohesión y mejora de la calidad de vida, sin precisar más viviendas.                                                                              Es preciso que se ofrezca más información, debate social y claridad de los efectos y modelo que se defiende con esta obra, que ni se precisa ni puede suponer una hipoteca para el ayuntamiento ni una burbuja del ladrillo que suma la ciudad en la ruina.

 EGUZKI Talde Ekologista Gasteiz, 2016ko abenduaren 22ean

Olentzero euskal arrantzarentzat.

andrak jostenUrtero, sasoi honetan, Europar Batasuneko erdigune ekonomikoan (Bruselas) estatuak, lobby-en eraginpean, euren interes ekonomikoak asetzeko arrantza-kuota ahalik eta handienak lortzen saiatzen dira.
  CIEM (itsasoaren esploraziorako nazioarteko kontseilua) erakundearen bermearekin egiten diren ebaluazio zientifikoen kontra, enpresa horiek langile eta kontsumitzaileen baldintza ekonomiko eta sozialak bermatzeko argudioarekin Ipar Atlantikoko uretako TAC (harrapaketa onargarri totala) kuota ahalik eta handiena izateko borrokatzen dira; horrela, euren estatuetako arrantza-negozioa ahalik eta errentagarriena izatea ahalbidetuz.
   Erakunde horrek gizartera eta bereziki politikariengana bideratu dituen ikerketa zientifikoek gure itsasoen, eta bereziki, bertan bizi diren espezieen egoera larriaz ohartarazi dute, baina baliabideen kudeaketa arduratsu eta sostengarriaren aldeko aldarrikapenak ez du eraginik izan, enpresa handi horien sareetan erori baitira.
   Azken hamarkadak, Ipar Atlantikoko eta bereziki Kantauri itsasoko kaletan, harrapaketa handiko garaiak izan dira. Aurreko hamarkadaren hasieran, arrantza-tresna oso suntsitzaileek eragindako kudeaketa indiskriminatuaren aurrean, zientzialariek bioaniztasunaren eta gure eguneko dietaren iturri diren hainbat espezieren biomasaren gainbehera larriaz ohartarazi gintuzten.
   Egoera honen aurrean, 2015ean 2024 arte balioko duen Europar Batasunak arrantza politika berria (PCC) onartu zuen. Anbizio handiko politika da, puntu nagusi hauekin: gehienezko errendimendu jasangarria (RMS) 2017rako, eta beranduenez 2020rako; arrantza-kudeaketa jasangarrirako derrigortasuna; deskarteen debekua (hainbat kalatan harrapatutako arrainen %50 hilda itsasoratzen da berriz); arte txiki eta jasangarrien bidezko baliabideen kudeaketa lehenestea; harrapaketei buruzko informazioa eta komertzializazioa hobetzea; eta abar.
   Baina Batasun Europarrari plan eta proiektu horiek guztiak eztarrian kateatzen ari zaizkio Europako estatu gehienen kontrakotasuna dela medio. Horren ondorio dira azken urteetan onartutako TACak, eta bereziki 2017an EBko azken Ministro Kontseiluak onartutakoa. TAC hauek ez dituzte kontuan izan kala ezberdinetako arrain ugaltzaileen stock eta biomasak, eta bereziki, ez dituzte kontuan izan TAC txikiagoak eskatzen zituzten zientzialarien gomendioak; eta, ondorioz, Ipar Atlantikoan gainarrantza ahalbidetuko da.
   EBko kalei buruzko txosten zientifikoetan azpimarratzen denez, arrain-populazioen %64k gainarrantza pairatzen du, eta %85 egoera ez osasuntsuan dago; populazioen %12k baino ez ditu betetzen PCC berriaren zuzentarauak. Egoera honetan txosten eta gomendio zientifikoak kontuan izan ez eta epe motzeko interes ekonomikoak lehenestea arduragabekeria ekonomikoa eta ekologikoa da.
   Adibide gisa, espezie garrantzitsuenen artean, gomendio zientifikoek Kantauri-NW kalan legatzaren TACa %36 gutxitzea eskatzen zuten, eta %1,4 gutxitu da. Hainbat eremutan, bakailaoa proposatutakoa baino %96 gehiago arrantzatzea onartu da. Liba %57. Iparreko abadejoa %198. Mihi-arraina %10. Txitxarroaren %54 gutxitzea proposatu zuten, eta %23 gutxitu da. Orokorrean, onartutako kuotak CIEM erakundeak proposatutakoak baino %26 handiagoak izan dira.
   Azken hamarkadetako kudeaketa txarraren ondorioz, Bizkaiko Golkoko kaletatik bixigua, papardoa edota botakarra bezalako espezieak desagertu dira, eta beste hainbat espezieren ugaltzaileen biomasak arazo handia izan dute erreklutamendu faltarengatik: esaterako, antxoak, zimarroiak, zigalak, sardinak, oilarrak, eta abar.
   Egungo arrantza-politika ondorio larriak eragiten ari da kaletan eta gure kostako industrian. Nahikoa da Euskal Herriko portuak bisitatzea gure portuetako ontzi gehienak aisiarakoak direla ikusteko. Hainbat portutan ez dago arrantza-ontzirik, eta daudenak ez daukate ondorenik. Laburtuz, etorkizun gutxi duen jarduera ekonomikoa da arrantza.
   Arau-hausteetan oinarritutako industria da arrantzarena, kaotikoa, espezieen harrapaketa arau ezean oinarritu duena eta arrantzatutakoa esportatzaile eta kontserberek kontrolatzen dutena, lonjan gogoak ematen diena ordainduz, arrantzaleei gero eta irabazi barregarriagoak eskuratuz.
   Nola da posible kuota handiagoak eskatzea, harrapaketa handiagoak nahi izatea, gure lonjetan arrantzatutakoa gero eta gutxiago ordaintzen denean? Nola esan daiteke kuotak txikiegiak direla arrantzaleen egoera ekonomiko eta soziala hobetzeko, saltzen ez delako arraina itsasora botatzen ari garenean? Urtero bezala, hainbat flotatan arrantzatutako milaka kilo itsasora bueltatu dira saldu ez direlako.
   Garaia da egiten ari garenak ez daukala etorkizunik onartzeko. Erregulazioaren eta ekosistemen zaintzaren bidea hartu behar dugu elikadura subirautza eskainiko diguten espezieen bidez, desagertu baino lehen. Arrantza-eskubideak eta kuotak publikoak izan beharko lukete, eta kofradiek kontrolatuak. Kudeaketa arduratsu eta sostengarria, oinarrian gomendio zientifikoak dituena. Itsasoko Eremu Babestuak sortu behar dira, espezieek euren ugalketa-zikloa gauzatzeko aukera izan dezaten heldutasun sexuala baino lehen arrantzatuak izan gabe, eta itsasoko 12 miliatan artean arrantza-mota artesanalek lehentasuna izanez. Arrantzatutako guztiak kofradiak bezalako erakundeek kontrolatua egon behar du, ahalik eta etekinik handiena ateratzeko.
   Horretarako, eta jarduera ekonomiko honen desagerpenaren arriskuaren aurrean, mahai sektoriala sortzea eskatzen dugu. Mahai horretan eragile sozial ezberdinek alternatibak aurkezteko aukera izango lukete, gure kostako aberastasun ekonomikoa eta kulturala berreskuratu eta aurrean ditugun arazo handiei, kutsadura eta ozeanoetako uren berotzea kasu, aurre egiteko.

 ONDARROA 12 MILA  plataforma