All posts by Lea-Artibai

Antimilitaristekin elkartasuna

2022-12-18.Pareta botatzen

EGUZKI Talde Ekologistatik gure elkartasuna adierazi nahi diegu bi antimilitaristei. Bilbo-ko gobernno militarra “eraisteko” 36 hilabeteko espetxe-zigorrari eta 9.000 euroko isunari egin behar diote aurre.

Datorren urtarrilaren 24an epaiketa egingo da Bilboko zigor-arloko 5 zenbakiko epaitegian, Bilboko Talde Antimilitaristako (KEM-MOC) bi aktibistaren aurka, Bilboko gobernu militarra «eraisten» saiatzeagatik, 2021eko abenduaren 18an botakuartela kanpainaren barruan egin zen ekintza ezbiolento zuzen batean.Fiskaltzak kalteen delitutzat jo ditu gertakariak, eta 18 hilabeteko espetxe-zigorra eta 4.500 euroko isuna eskatu du auzipetu bakoitzarentzat.

Botakuartela kanpainak 2023rako aurreikusitako gastu militarraren igoera salatzen du, eta horrek berriz ere arma-karrera batean jartzen gaitu, erabilera sozialetarako baliabideak kentzen dituena eta arma-industriaren onurak handitzen dituena. Ekintzaren egunean 43.000 milioi euroko gastu militarra salatzen bazen ere, aurten 48.800 milioira igo da, NATOk BPGren % 2ra iristeko duen betebeharra gaindituz.

2021-12-18.Kuartelaren sarrera

Urkulluren diskurtsoaren balorazioa

Urkullu-656x368

EGUZKI talde ekologista gisa, Urkullu lehendakariaren urte amaierako diskurtsoaren balorazioa egin nahi dugu, gehien dagokigun gaiari dagokionez.
Urkulluren ustez, bere bigarren erronka klimatikoa izango litzateke, honako hau adieraziz: “planetak ezin du gehiago itxaron, ez dugu besterik. Beharrezkoa da klima-aldaketaren aurrean anbizio eta konpromiso handiagoa izatea. Hori frogatzeko, energia-eraginkortasunaren, energia-iturri berrien edo ekonomia zirkularraren aldeko apustua egin dezakegu. ”
Ikus daitekeenez, bi lerroko aipamen bat gure bizitza, egungo eta etorkizuneko belaunaldia, baldintzatzen duen planeta-egoera baterako, berehalako neurriak eskatzen dituena, edozein erakunde eta gobernatzaileren gaitasunaren arabera.

Barkatu erderaz dago bakarrik.

 

Mugikortasuna Gasteizko hegoaldean

ciclista-chicaGasteiz hegoaldeko auzo-elkarte eta kontzejuok gure kezka adierazi nahi dugu inguru honetan trafikoa areagotu delako eta gero eta eragin handiagoa duelako hemen bizi garen pertsonongan, eta, era berean, gure egonezina agertu nahi dugu udala hiriko eremu honetako mugikortasun-arazoaren aurrean aztertzen ari den aukerak direla eta.

Egin diren esku-hartzeen ondorioz, Iturritxu-Zumabide-Maite-Zuñiga ardatza ingurabide moduko bat bihurtu da, eta udalak erreiak gehituko dituenez, betiko horrela geratzeko arriskua dago.

Kezkatuta gaude egindako jarduketen helburua ez delako izan trafiko-bolumena eta autoek hartzen duten espazio publikoa murriztea; aitzitik, zirkulazioaren arintasuna areagotzera eta ibilgailuz joan-etorriak egiteko beharrezko denbora murriztera bideratu dira. Eta alde batera utzi da horrek kale horietan bizi eta ibiltzen diren pertsonen osasunean (kutsadura akustikoa eta ingurumenekoa) eta segurtasunean duen eragina.

Udalak eremu horretan egin ditzakeen beste esku-hartze batzuk zehaztu gabe daude, eta, beraz, ez dakigu hegoaldeko trafikoa arinduko duten edo gehiago oztopatuko duten. Horrek gure ziurgabetasuna areagotzen du, zehazki, honako hauei dagokienez:

• Etorkizunean Zabalganaraino egingo den tranbia-linearako garajeen proiektua Aretxabaleta herriaren ingurura edo URSSAren lurretara lekualdatzea, eta tranbiak horietara iritsi ahal izateko bideak eraikitzea, paisaian eta ingurumenean izango lukeen inpaktu handiagatik eta inguruan are ibilgailu pilaketa handiagoak eragingo lituzkeelako.

• Zirkulazioaren lehentasuna aldatzea ardatzaren biribilgune batzuetan, horrek dakarren istripu-arriskuagatik eta ez dakigulako neurri eraginkorra den ala ez.

Iturritxu-Zumabide-Maite Zuñiga ardatzean erreiak gehitzea, trafikoa areagotuko duelako eta horrek, era berean, ondorioak izango dituelako; horrez gain, erreiak gehitu ezin diren lekuetan izango diren botila-lepo ugarietan arazoak sor daitezkeelako, eta Hezkuntza eta Kirol Unibertsitatea dagoen biribilgune arriskutsuan istripuak areagotuko direlako, ziur.

• Hegoaldeko ingurabide batek gasteiztar askok gozatzen duten hiriaren ondasun ekologiko bati egingo liokeen kaltea konponezina litzatekeelako.

Bide-sarea mugikortasun-sistemaren parte da, eta edozein esku-hartzek sistema osoari eragiten dio. Gure ustez, ez da inguruan bizi garenon egoera okertu dezakeen presazko esku-hartzerik egin behar. Horregatik, uste dugu hegoaldeko mugikortasunari buruzko edozein erabakik kontuan hartu behar dituela hiriko beste zirkulazio-ardatz batzuetan egiten diren esku-hartzeak, eta onartutako mugikortasun-planak gauzatu eta horien emaitzak ebaluatu arte itxaron behar dela.

Beldur gara abian jarriko diren eta aztertzen ari diren neurriek mugikortasun jasangarrian, ingurumenean, hiri-paisaian eta inguruan bizi garen pertsonon bizitzan eragin larria izango dutela, eta, horregatik, idazki hau izenpetzen dugun auzo-elkarte eta kontzejuek uste dugu proposatzen den irtenbide orok bat etorri behar duela Garapen Iraunkorrerako 2030erako Helburuekin eta Gasteizko 2030 Hiri Agendarekin, zeinak helburu eta jarduketen artean jasotzen baititu “Mugikortasun jasangarria” eta “Hiri eta komunitate jasangarriak” egitea.

Gure ustez, Green Capital bateko udalak inguru honetarako bilatu behar dituen mugikortasun-irtenbideek jasangarriak izan behar dute, eta hiri-ingurunea eta hemen bizi garen pertsonon bizi-kalitatea eta hiriko pertsona askok gozatzen duten ingurune naturala errespetatu eta hobetu behar dute. Esku-hartze potentzial oro aztertzean, ebaluatzean eta erabakitzean, udal honek gardentasunez eta gobernantza onaren printzipioei jarraituz joka dezala eskatzen dugu, eta neurri horien eragina jasan dezaketen herritarren parte-hartzea txertatzea. Izan ere, hori jasotzen du udaleko gobernu batzarrak aurtengo irailean onartutako Vitoria-Gasteiz 2030 Hiri Agendak, “Tresnak, Gobernantza eta Kalitate Demokratikoa” helburuan.

Horregatik guztiagatik, honako hau eskatzen dugu:

1. AUTO PARTIKULARRA GEHIAGO ERABILTZEA EZ ERRAZTEA

Inguruan erreiak gehitzeak eta hegoaldeko ingurabidea eraikitzeak ibilgailu pribatuaren erabilera sustatzea ekarriko du, leku gehiago izango baitu. Hori kontraesanean dago udalaren Mugikortasun Jasangarriaren Planarekin eta Hiri Agendarekin eta Eusko Jaurlaritzaren 2030 GJHekin.

Hegoaldeko trafiko-zailtasunak puntako orduetan gertatzen dira, jendea ikastetxeetara edo industrialdeetara sartzen edo haietatik irteten denean. Udalak baditu arazo horri aurre egiteko planak, eta, gainera, ekialde-mendebalde ardatzerako garraiobidea Salbururako tranbia izatearen aldeko apustua egin du; bi apustu horiek ibilgailu pribatuaren erabilera murriztu beharko lukete.

Galtzadetan behin-behinean erreiak gehitu edo atzera bueltarik ez lukeen hegoaldeko ingurabidea eraiki eta autoa erabiltzea erakargarriagoa egin ordez, eta guztion baliabideak bideak eraikitzen inbertitu beharrean, baliabide horiek mugikortasun-zerbitzu publikoak hobetzen gastatzea proposatzen dugu:

1. Garraio publikoa sustatzea eta hobetzea, bai hirian, bai inguruko herrietan:

lineak eta maiztasunak handitzea, linea- edo garraiobide-aldaketak hobetzea, prezioa iraunkorki merkatzea, autobus-geltokiak dituzten disuasio-aparkalekuak sortzea udalerritik kanpoko lekuetatik datozenentzat, etab.

2. Industrialdeetarako garraio publikoa hobetzea: linea berriak sortzea edo daudenak zabaltzea, langileak industrialdeetara eramaten dituzten autobusen erabilera diruz laguntzea, horien ordutegiak zabaltzea, etab.

3. Inguruko ikastetxeetara iristeko bizikleten eta MPIen erabilera are gehiago erraztea eta bultzatzea: falta diren bidegorriak sortzea, daudenak egoera onean mantentzea, etab.

4. Bizikleta eta MPIentzako azpiegitura egoki bat sortzea, bai hiri barruan, bai herrietara eta industrialdeetara iristeko, eta bizikletak eta patinete elektrikoak mailegatzeko zerbitzua sortzea.

Proposamen horiek bat datoz “R1.2. Mugikortasun Aktibo Jasangarri eta Deskarbonizatuko Eredua” ekintza planarekin, zeinak horrelako jarduerak jasotzen baititu epe labur eta ertainerako, eta, aldiz, ez ditu jasotzen gaur egun aztertzen ari diren irtenbideak.

2. INFORMAZIOA HOBETZEA ETA SOLUZIOAK BILATU ETA DISEINATZEAN

HERRITARREN PARTE-HARTZEA TXERTATZEA

Hartzen diren neurriei eta aztertzen diren eta abian jar daitezkeen beste jarduketa batzuei buruz dugun informazioa ia soilik prentsaren bidez jasotzen dugu, eta, beste batzuetan, inplikatutako alderdi batzuei bakarrik ematen zaie informazioa.

Eskatzen dugu gauzatu dadila 2030 GJHek ezartzen duten gobernantza ona, eta kontuan hartuta Vitoria-Gasteiz 2030 Hiri Agendak “Herritarren Dimentsioa” zeharkako palanka gisa jasotzen duela, eta horren barruan “Herritarren Partaidetza”, idazki hau sinatzen dugun auzoelkarte eta kontzejuek egungo udalbatzari eta etorkizunean hiriko udala goberna dezaketenei eskatzen diegu hiriaren hegoalderako mugikortasun-irtenbideak bilatzean, aztertzean eta erabakitzean, honako hauek bete ditzatela:

1.. Komunikazio arina inguruko elkarteekin eta kontzejuekin: Udalak kezkak entzun eta jaso ditzala eta erantzun egokia eman diezaiela. Eskatzen dugu ondorioak jasan ditzaketen elkarte eta kontzeju guztiei entzuteko, galderei erantzuteko eta horiei buruzko informazioa emateko, eta erantzunak idatziz emateko.

2.. Gardentasuna, unean uneko informazioa eta informazio guztia eskuragarri jartzea: Udalarekin zuzeneko komunikazio-kanal bat izan nahi dugu, espekulazioa saihesteko eta parte hartzeko beharrezko informazioa izateko, eta, hala, ezagutza objektiboa eta datu errealak edukitzeko inguruko mugikortasun-gaiei buruzko jarrerak hartzean. Udalak jasotzen dituen unean, geuk ere azterlan eta txosten teknikoak erraz eskuratu ahal izatea eskatzen dugu.

3.. Ingururako mugikortasun-aukerak bilatu, balioetsi eta erabakitzerakoan herritarrek parte hartzeko aukera izatea: Balioesten den mugikortasun-aukera oro herritarren parte-hartzera zabaltzea eskatzen dugu, eta ingurumen-irizpide eta irizpide tekniko eta ekonomikoekin batera, neurri horiek inguruan bizi diren pertsonengan, haien osasunean eta segurtasunean, eta ezarri nahi diren inguruneko hiri-paisaian eta paisaia naturalean izan dezaketen eragina kontuan hartzea. Horregatik, aukera eman behar zaie herritarrei parte hartzeko, kontsulta eginez eragina jasango duten pertsonei eta taldeei. Horretarako, idazki hau sinatzen dugun elkarteak eta kontzejuak prest gaude lankidetzan aritzeko eta aho betean parte hartzeko.

Hegoa bizirik:

Adurtzakoak auzo elkartea

Gure Batan auzo elkartea

Hegoaldekoak auzo elkartea

Ikasberri-Adurtzako guraso elkartea

Iturritxun3ez herritarren plataforma

Berrostegietako Administrazio Batzarra

Gardelegiko Administrazio Batzarra

Lasarteko Administrazio Batzarra

Mendiolako Administrazio Batzarra

GasteizkoEguzki, Hegoa Bizirik/Por un sur vivible (Hegoalde bizigarriaren alde) dokumentua ikusita, non hiriaren hegoaldean mugikortasun eta hiri-garapen jasangarriaren alde egiteko arrazoiak azaltzen diren, eta uste dugu hiriko gainerako lekuetara zabal daitekeela, eta atxikimendu-dokumentua ikusita, BABESA ematen dio hiriaren hegoaldeko auzo-elkarteen eta kontzejuen GASTEIZ HEGOALDEKO MUGIKORTASUNARI BURUZKO ADIERAZPENARI.

Mugikortasun-planak babesteko, berrikusteko (duela urte batzuk parte hartu eta aztertu genituenak, eta abar) edozein eskaera zuen esku geratzen da.

Planifikatzen ez duen eta enpresa handiei mesede egiten dien Nafarroako energia plana

energiaeolica2Nafarroako Gobernuak hilaren 30ean bukatuko den parte-hartze prozesu bat aurkeztu du, Nafarroako Plan Energetiko berriaren zirriborroa eztabaidatzeko. Prozesu honek hilabete t’erdi bat baino zertxobait gehiago iraun du, 600 orrialdeko dokumentu bat aztertzeko eta beroni ekarpenak eta alegazioak aurkezteko. Dokumentu luze honen eskemak egun indarrean dagoen plan energetikoarenarekin antz handia du eta honako gaiak aurki daitezke: produkzio elektrikoa, energia eolikoa, biomasaz sortutakoa, elektrizitate eta gas hornikuntzarako sareak, mugikortasuna eta honen energiarekiko erlazioa eta, azkenik, komunitate energetikoaren eta auto-konsumoaren gaiak jorratzen dituzten kapituluak.

Planaren hasieran, honako egiaztapen hau aurki dezakegu: azken urteotan, negutegi efektua sortzen duten isurketak murrizteko aurrera eramandako politikek porrot egin dute, nahiz eta potentzia berriztagarriak eta efizientzia energetikoak Nafarroan gora egin duen. Datu hau ezagututa ere, Planaren zirriborroak joera kontinuista baten alde egiten du, isurketa hauek zergatik mantentzen diren, zein sektore edo ekintzatan sortzen diren, edota zer nolako errotiko neurriak hartu beharko liratekeen aztertu gabe, hauek murrizte aldera.

Era berean, Plan honek ez du ezer planifikatzen. Oligopolioarekin eta nahieran zabaltzen eta mozkin handiak pilatzen jarraitzen duten enpresa handiekin amore-emailea da, pobrezia energetikoa orokortzen doan heinean. Honek guztiak energia eredu demokratiko, publiko, unibertsal, deszentralizatua eta deskontzentratua martxan jartzea galarazten du.

Zirriborroaren irakurketa zehatz batek aditzera ematen du Plan honen muina azpiegitura berriak sustatzean datzala, mota guztietako produkzio energetikoaren alde eginez eta sortzen dituen inpaktuak aintzat hartu gabe. Horrenbestez, energia eolikoa jorratzen duen kapituluan, honakoa irakur daiteke:

“… helburu bezala ez da planteatzen gehieneko potentzia bat ezartzea, baizik eta ezarritako beharrezkotasunak betetzen dituzten proiektuen tramitazioa eta ezarpena. Sortze berriztagarriko 2.700 MWeko potentzia finala egingarria kontsideratzen da, egun dugun potentziaren 50%eko igoera suposatzen duena…”

Egiaztatzen da, beraz, enpresek egun arte aurkeztu izan dituzten makro-planta eolikoen proposamenek Gobernuak berak 2030ra arte (planaren azken data) garatzeko planifikazioan proposatukoa sobera gainditzen dutela. Honengatik, Nafarroako Gobernuak eolikoaren gaineko ezer planifikatzera uko egiten dio eta orain arte industriari “egiten uztearen” politika ofizialtzen du. Nafarroan benetan “planifikatzen” ari direnak enpresak dira, argi eta garbi bere interes propioei jarraiki. Gure mendiak eta lurrak azpiegitura energetikoz betetzen ari dira, hauek dakartzaten biodibertsitatearekiko (poligono eolikoek eragiten dituzten milaka hegaztiren heriotzak adibide bat besterik ez da) eta elikadura burujabetzarekiko (laborantza eremuetan poligono fotovoltaiko handiekin gertatzen den bezala) inpaktu negatibo larriekin.

Honelako zerbait gertatzen da azpiegitura energetikoak jorratzen diren kapituluaren zirriborroarekin. Bertan dakusagu Planak garraio eta hornikuntzarako linea elektrikoak aztertzen dituela, baina hala ere, ez dio inolako paragraforik eskaintzen energia berriztagarrien makro-poligonoek sortutako energia ebakuatzeko erabiltzen diren lineei. Tamalez, ebakuazio linea hauek distantzia handietan elektrizitatea garraiatzeko ohiko lineak baino handiagoak eta inpaktu handiagokoak izan litezkeela jakin badakigu. Honen adibide dira, esaterako, Forestalia enpresak Aragoitik Nafarroara eta Euskadira energia “berriztagarria” eramateko darabilen lineak, gure komunitate osoa zeharkatzen dituzten potentzia handiko linea luzeak izanik.

Gauza bera gertatzen da Castejongo Zentral Termikoekin: hauetarako ere ez da ezer planifikatzen. Ezaguna den bezala, zenbait auzitegik ilegal deklaratu dituzten instalazioak dira (aurreko Planari aurkeztutako alegazioetan jaso genituen sententzia hauek), eta hala ere, funtzionamenduan jarraitzen dute. Hauek eraiki zituztenetik gertatu izan den moduan, garai horretan indarrean zegoen Nafarroako Energia Planean ere ez ziren agertzen, ordutik hona Nafarroako Gobernuak ez du ezer erabaki eta enpresei “egiten utzi” izan die bakarrik, berauek mozkin erraldoiak atera dituztelarik azpiegitura ilegalak erabiltzen.

Mugikortasun jasangarria” jorratzen duen kapituluak berez “kotxe elektrikoa” izena beharko luke izan, izan ere, honen interesik handiena garraiobide pribatu hau sustatzean baitatza. Ez du inolako neurririk bere gain hartzen egungo gizartean existitzen den gehiegizko mugikortasuna saiheste aldera. Garraiobide publiko eta kolektiboaren erabilpena sustatzeko neurririk ere ez dakar, prezio sozialekin, landa-erdiguneak eskualdeen hiriburuekin lotzea ahalbidetzen duena. Bere aldetik, Planak bi aipamen besterik ez dizkio egiten trenari, gaur egun energia berriztagarriekin funtziona dezakeen garraiobide bakarra, gure komunitatean elektrifikaturik baitago. Eta, nola ez, ez du trenbide eredua zalantzan jartzen, Abiadura Handiko Trenaren proiektua ontzat hartzen baitu. Honen aurrean, uste dugu nahitaezkoa dela Nafarroan gertuko trenbide zerbitzu egoki bat ezartzea (Ziordia-Castejon-Cortes eta Fitero-Castejon). Horretarako geltoki eta geraleku guztiak berrireki beharko lirateke eta zerbitzuen handitzea beharrezkoa litzateke, “Nafarrorako Tren Publiko eta Sozial baterako Proposamena 2019 – 2029” txostenean aztertu genuen bezalaxe.

Orain artekoarekin esan dezakegu Energia Plan honen zirriborroak egiazki gutxi planeatzen duela. Hala ere, badago planifikazio handirik, antza denez, oraindik probatuak izan ez diren energia motendako, hala nola, hidrogenoa energia bektore bezala. Planak ohikoak diren akatsak egiten ditu, izan ere, erregai fosilen parekotzat hartzen du hidrogenoa, „erregai“ bezala definituz. Beharrezkoa da, puntu honetan, gogora ekartzea “berde” izenondoa gaineratzen zaion hidrogeno kantitate txikiak produzitu ahal izateko, elektrizitate berriztagarrizko kantitate handiak kontsumitu behar direla. Hidrogenoak, beraz, energia berriztagarria metatzeko balio du, baina prozesu honek inbertitutako energiaren %50 – %70eko galerak suposatzen ditu. Era honetan, beharrezkoa litzateke energia berriztagarrien bilketarako plantak bi baino gehiagoz biderkatzea, baldin eta hidrogenoaren produkziorako erabiliko badira. Azterketa honek ez du inolako tarterik Planaren zirriborroan, hidrogeno berdearen inguruko enpresa askoren eraikuntza defendatzen duen bitartean, zeinak oraindik areagotuko lituzkeen poligono eoliko eta fotovoltaikoen instalazioak.

Planaren zirriborroak intzidentzia jartzen du abeltzantza industrialeko purinetatik zein hiriko hondakinetatik biogasa ateratzeko azpiegitura berrien balizko ezarpenean. Honela, testuak gogora ekartzen digu Iruñerriko Mankomunitatearen proiektua, hondakin organikoetatik metano gasa erauztekoa, Imarkoainen ezarriko litzatekeen hondakinen makro-planta batean. Bestetik, Valle de Odieta enpresak kudeatzen duen Kaparrotsuko makro-etxaldeak biogasaren produkzioa handitzeko eta zuzenean gasbideen sarean injektatzeko duen proiektua ere aditzera ematen du. Azken proiektu hau abeltzantza industrialeko instalazio handi honi ahalbidetu izan zaion handitzeari esker posible izanen litzateke, bitartean ustiapen txikiak itotzen direlarik. Argitara eman genuen “Etxeko hondakinen kudeaketa Nafarroan. Proposamenak baliabideen mugan“ txostenean Plan honetan kontutan hartu beharko liratekeen zenbait proposamen biltzen dira, honelako azpiegitura erraldoien ezarpena ahalbidetu baino lehen.

Honela, eta sarreran genion moduan, Nafarroako Energia Planaren zirriborroak energia produkzioa bultzatzen duten proposamen eta neurriak besterik ez ditu jasotzen. Bertan aurki daitezke, hori bai, zenbait helburu, zeinak, paperaren gainean, energia kontsumoa murriztea lortuko luketenak. Hala ere, helburu hauek ez daude beharrezkoak diren neurriz edota ekintzez babestuta, berauek lortze aldera. Horrenbestez, “paper errea” besterik ez dira.

Adibide bat emate aldera, Planak “2030erako negutegi efektuko gasen isurketa netoen gutxienez %55a murriztea 1990ko mailarekiko” du helburu nagusi. Hala ere, egiaztatu dugu hau bakarrik jarduera ekonomikoa murriztu izan denean lortu izan dela, zehazki, 2020ko konfinamendua dekretatu zutenean. Ondoren, isurketak handitu egin dira eta ez du ematen txikituko direnik, ez bada krisi ekonomiko berri baten edota pandemiako 2020an eragindako erabaki politikoen ondorioz. Eta zirriborro honek zentzu honetan hartu beharko liratekeen beharrezko erabakiak ezartzen ez dituenez, ez dugu uste helburu hau bete ahal izango denik.

Planak ez du energiaren egungo benetako egoera ikertzen ere. Hau egiazta dezakegu ikusita Nafarroako kontsumo elektrikoak beherazko joera bat mantentzen duela, eta hala ere dokumentuak ez ditu gertakari honetako ondorioak eratortzen. Energiaren kontsumo eta aurrezpena jorratzen den kapituluak honakoa dio: “osoko amaierako energiaren kontsumoaren garapenak erakusten digu azken 20 urteetan amaierako energiaren kontsumoa urteko %0,9a handitu“ dela, aldiz, elektrizitatearen kontsumoak „azken hamarkadan urteko %0,2ko jaitsiera jasan“ duelarik.

Honela, berriz ere elektrizitatearen kontsumoak behera egin duela frogatzen dugu, energia totalaren kontsumoak gora egiten duen bitartean. Honek talka egiten du energia berriztagarriekiko bultzadan enfokaturik dagoen planifikazioarekin, izan ere, energia berriztagarriak gehienetan energia elektrikoa ekoizten baitute. Honek guztiak aditzera ematen dizkigu gure gizarteak energia berriztagarrietara adaptatzeko dituen zailtasunak, beste behin planifikatu gabe geratzen den arazoa. Ez dituzte neurri egokiak hartzen ekonomia berriztagarri intermitenteen beharretara egokitzeko, eta ez dituzte energia kontsumoa murrizteko neurriak planteatzen, biodibertsitatearen eta lurraldearen kontra ez doazen energia berriztagarriak ezarri nahi baditugu.

Nahitaezkoa da, horrenbestez, gure gizartearen behar energetikoen benetako planifikazio demokratiko bat aurrera eramatea. Aldi berean, nahitaezkoa da energiaren produkzioa, garraioa eta hornikuntza sektore publikoaren eskuetan egoteko neurriak hartzea. Uste dugu eztabaida honetan gure “Nafarroako energia berriztagarrien boom berria. Egoera, inpaktuak eta proposamen alternatiboak” txostenean jasotzen diren proposamenak hartu beharko liratekeela, energia eredu demokratiko, publiko, unibertsal, deszentralizatu eta deskontzentratu bat lortze aldera.

Nafarroan, 2022ko abenduaren 21a.

Sustrai Erakuntza Fundazioa

 

Azkoitiko Udala, ibai garbiketa, ingurumena eta bere gezurrak

Eguzki_tokikom_700x700

Ia urtebete igaro da Udal Gobernuak eta oposizioak 2022ko aurrekontuetarako partida bana hitzartu zutenetik, 25.000 eurokoa Urola ibaia garbitzeko eta 22.000 eurokoa barandaren azpian prebentzio-neurriak jartzeko (saretak).

Otsailaren 22an, Azkoitiko Udalei jakinarazi genien, besteak beste, otsailaren 14an, Gipuzkoako Foru Aldundiak dirulaguntzen lerro bat argitaratu zuela Gipuzkoako Aldizkari Ofizialean, udalei eta mankomunitateei zuzendua, ibaietan, kostaldean eta lehorrean sakabanatutako zaborren metaketa prebenitzen eta zuzentzen laguntzen duten jarduketak gauzatzeko (aurtengoa bigarren urtea da), hain zuzen ere, horretarako bideratu ziren udal-partidak hauek. Eskariari sarrera eman baino lehen, erreka arakatu genuen, eta zabor tonak ikusi genituen, hau da, “gure herritik igarotzen dena ez da ibai bat, baizik eta benetako zabor hustubide bat”.

Urriaren 14an, foru-dirulaguntzak argitaratu zirenetik 6 hilabete igaro ondoren, beste idazki bat sartu genun Udalean (hori ere komunikabideetara bidali zen). Bertan, besteak beste, esaten genuen ibaiari beste miaketa bat egin geniola eta argi zegoela ez zela garbiketa sakonik egin, ezta modu profesionalean ere. Era berean, “nolabaiteko harridura sortzen zigula” apirilaren 25ean argitaratutako Gipuzkoako Aldizkari Ofizialean Udala dirulaguntzen eskatzaile gisa agertzen ez zela egiaztatzeak, “inori laguntza batzuk gaizki datorkionean” eta “ez genuela uste udalari dirua soberan edudiko zutenik”.

Hemen idatzi osoa: https://eguzki.org/2022/10/15/azkoitiko-udala-eta-ibaiaren-garbiketa/

Gure ustez, merezi du dirulaguntzen ildo horietan gehiago sakontzea. Oraingoan Legazpin eta bertako udalean jarriko dugu arreta, frogatuta geratu baita laguntzak ez direla batere hutsalak. Udal horrek, 2021erako eta 2022rako, 30.850 euro bideratu ditu ibaiaren garbiketa profesionalerako (urtean bitan kontratatzen du ibaiaren garbiketa profesionala) eta saretak instalatzeko (gaur egun ia 1.000 metro ditu jarrita), eta 22.650 euro jaso ditu foru-laguntzetatik, aurrekontuaren % 73. Azkenean, ibaia garbitzearen eta ia kilometro bateko sareta jartzearen truke 8.200 euro (BEZik gabe) ordaindu dituzte legazpiarrek, 30.850 ordaindu beharrean.

Azaroko lehen astean sartuta, Udalari azken idazkia bidali eta 3 astera, eta bere aldetik erantzunik jaso gabe, urteko sasoi honetan euria edozein unetan irits daitekeela jakinda, hirugarrenez ibaira jaitsi ginen. Azaroaren 14rako, ibaia kutsatzen zuten zabor hauek bilduta zeuden. Azaroaren 21ean, euri ugari utzi zuten fronte hotzak igaro ondoren, ibaia oso hazita zegoen eta urak indarrez jaisten ziren. Zer gertatuko zatekeen zabor horien zati batekin, erretiratu izan ez balira? Hain zuzen ere, horretarako dira laguntza horiek: ahal den neurrian, errekara eta gure kostaldera hondakinak isurtzea saihesteko, bada, azken horretan, plastikoen arazoa errealitate bat baita aspaldian.

Era berean, azaroaren 17an, Altzibar auzoan (zurezko zubiaren inguruan) eta Bizkargi eta Ugarte kaleetan eta Juin kaleko zubiaren aurrean, ibaiertzatik, baranden azpitik igarotako hondakinak jaso genituen, 123 hondakin guztira (maskarak, egunkariko eta propagandako orriak, snack eta tabako-paketeen bilgarriak, plastikozko poltsak eta freskagarri-poteak). Udalak jasotzen ez dituen hondakin berak, eta saretak jarri ez dituzten lekuetan, horretarako dirua izanda ere.

Azkoititik igarotzen den Urola ibaitik jasotako zaborrak. Presatik, Olotzaga parean, Sidenor plantaraino eta hiltegi zaharretik, Txerloiaraino, Azpeitiarekin muga egiten duen tokiraino. Argazki hori da gaur egun ere, hamarkaden ondoren, ibaiek jasaten dituzten tratu txarren eta abusuen ageriko aurpegia.

Hemen jasotako zaborren bideo bat: https://youtu.be/2rJKSuxOCOw

Horiek dira otsailean aipatu genituen hondakinak, eta Udalari jakinarazi genizkion. Zergatik ez dituzte zabor hauek ibaitik atera? Zentzurik duen azalpen bakarra da Udal Gobernuak, oposizioarekin mahai batean eseri eta partida horien aurrekontuak adosten (sinatzen) zituenerako, erabakia hartua zuela ez zituztela zabor horiek kenduko, ez zituztela gastatuko garbiketarako 25.000 euroak, ezta babes-neurriak jartzeko 22.000 euroak ere; ez zituztela akordio horiek beteko. Eta hori horrela izanik, normala da otsailean laguntzak ez eskatzea.

Beraz, hasieratik zekiten ez zigutela egia esaten, hobeto esanda, gezurretan ari zitzaizkigula. Eta, bitartean, komunikabideetan horrelako mezuak bidaltzen zizkiguten: “Alderdi politikoen artean adostasunerako jarrera egotea beti da lagungarria, akordio bakoitza lorpen bat da”,”Politikarekiko gogogabetasun-testuinguru honetan garrantzitsua da herritarren konfiantza irabaztea”, “Ingurumen Mahaia sortzea”. Urtarrileko udal aldizkarian: “aurten diru gehiago bideratu dugu ibaia garbitzeko”, besteak beste.

Egiaztatuta geratu da udal honen ingurumen-desafekzioa; izan ere, zaila da ulertzea hori ibaian izanda eta kostu ez oso handiarekin, ez erretiratzea. Azpimarratu behar da, halaber, Kode Etikoak eta Gobernu Onak eginkizun garrantzitsua betetzen dutela gizarte demokratiko batean, eta Udalak horretan oinarritu behar duela: eredugarritasuna, erantzukizuna eta fede ona; izan ere, hautetsien eta herritarren arteko konfiantza handitzeko tresna izan behar du, eta horiek ere ez dute bete.

Hori gutxi balitz bezala, Udalak (hala entzun diogu behin baino gehiagotan) “hitzarmen” bat du sinatuta Uraren Euskal Agentziarekin (URA). Horregatik, ekintza-salaketa hau ere URAri bidaliko diegu, hitzarmen hau zertan oinarritzen den esan diezaguten.

Eta amaitzeko, ez dezagun geure burua engaina pentsatuz hau guztia halabeharrez edo beste herri batzuetatik iritsi dela. Egunero leiho batzuetatik botatzen diren zaborrak, eta horrekin ere hamarkadak daramatzagu, ez dira istripuak, ez dira Zumarragatik iritsi.

Eguzki, 2022ko abendua

Zabortegi berriak agertu dira Retuertoko Loizagan

Goma isurketa 1

Joan den astean, enegarrenez, Retuertoko Loizagan, Castaños ibaiaren ertzean, hiru isurketa berri (hondakindegiak) gertatu zirela jakinarazi ziguten. Horretaz gain, Orkonerako bidean neumatikoz betetako bi pila agertu direla ere jakinarazi digute.

Horregatik guztiagatik, nahitaez eskatu behar diogu gobernu-taldeari disuasio-neurriak jar ditzala tarte horretan, zaintza areagotu dezala, obra-hondakinekin lan egiten duten gremioak behin eta berriz kontzientziatzeko kanpaina egin dezala, haiekin hitz egin dezala eta ez ditzala barkatu edo isunak murriztu ditzala.

Prentsa-ohar honen bidez, publikoki salatu nahi dugu Barakaldoko Udaleko gobernu-taldeak zaborren eta hondakindegien kudeaketan duen utzikeria eta permisibitatea. Era berean, ingurumen eta hirigintza arloei eskatu nahi diegu gaia sakon azter dezatela eta urrats eraginkorrak eman ditzatela Barakaldok duen ingurumen-arazo larri hau konpontzeko, zabortegi horiek kalteak eragiten baitituzte ingurumenean, barakaldarren osasunean, eta horiek garbitu eta kentzeak gastu handia eragiten baitie diru-kutxa publikoei.

Goma isurketa 3

Gainera, Bizkaiko Foru Aldundiarekin dugun ezinegona jakinarazi nahi dugu, arrain arantzadunaren babesgabetasuna dela eta. Berriz ere, arrain horren habitata babesteko eta espezie horren kudeaketa-plana gauzatzeko eskatuko diogu. Azpimarratu behar dugu ibaiko tarte honetan oraindik ere aberastasun naturala dagoela, bai apoarmatu korrontezalea (Mauremys leprosa), Euskadiko Espezie Mehatxatuen Euskal Katalogoan kaltebera gisa katalogatuta dagoena, bai aingira (Anguilla anguilla), mundu mailan kritikotzat katalogatuta dagoena. Lehengoratzeko bidean dago, halaber, ibaiertzeko haltzadi eurosiberiarrak (Alnus glutinosa), 92/43/EEE Europako Zuzentarauak Batasunaren intereseko lehentasunezko habitat gisa katalogatuta.

Escombrera 2

Albiste hau blogean jartzen genuenez, jasotzeko agindua emana zuten, baina berriro esan genuen hobe zela prebenitzea sendatzea baino.

 

 

 


Herri kontsulta Mutrikun, dikea ez luzatu !

DLqSRdETjfQystF-1600x900-noPad

BAI, orain da erabakitzeko unea, herritarren ahotsa entzutekoa eta gure etorkizuna erabakitzekoa. Eusko Jaurlaritzak orain entzun nahi ez bagaitu, nork dio behin dikea bukatu eta 15 miloi euro xahutu ostean entzungo gaituela? Itsasoari mugak ezarri dizkiogu barneko itsasontziak lasai atseden har dezaten, baina babes-dikea gehiago luzatzeak berak utz gaitzake babes-gabe. Herri eredua daukagu jomugan. Izan ere, nork irabaziko du dikearen luzapenarekin? Herritarrok EZ. Azpiegitura erraldoiegia da itsasontzi gutxi batzuen balantzak baretzeko.

EZetzaren alde gaude gu, baina nor dago BAIetzaren alde? Nori sortzen dio ilusioa eta grina obra honen jarraipenak? EZ, ez da seinale ona zerbait egitea solik egin behar delako, edo hala esaten dutelako, edo behin hasita bukatu egin behar delako. Hainbeste milioiko kostua duen, eta etorkizuneko Mutriku hainbeste baldintzatuko duen, egitasmo baten alde agertzeko “hasitakoa bukatu dezatela eta listo” baino argudio gehiago behar ditugu.

Denok bukatu nahi dugu dikea: batzuk dagoen lekuan, beste batzuk 100 metro harantzago. Baina ez gaitezen engaina, 100 metro baino harantzago eta harantzago doa dikearen luzatzea. Izan ere, proiektua ez da inondik inora 100 metrora amaituko, dikea luzatzeari BAI esatea EZ da dikea bukatzea, beste zerbait hastea baino. Kirol-portu bat eduki dezakegu ate joka, beharrezkoa da behatxulotik begiratzea ezeri atea ireki aurretik. Izan ere, EZ, Mutriku ez da isla isolatu bat euskal kostaldean, eta gainerako herrietan ikusten ari garen kirol-portuen gorakada eta kaien pribatizazioa benetako kezka eta beldurra dira herritarrontzat.

Sentsazioa daukagu inork EZ duela benetan proiektu honetan sinesten. Iraganeko erabakiengatik eta hasitakoa bukatzearen aldeko mantra hutsengatik eman behar al diogu BAIezkoa etorkizuneko Mutriku eraldatu eta baldintzatuko duen obra bati?

Guk BAI esan nahi diogu etorkizunari, Mutriku hobetzeari, herritarrak subjektu aktibo bihurtu eta erabakimena edukitzeari, kaia eta itsasertza herritarrontzat gozagarri izateari. Baina EZ dugu inork gure izenean erabakitzerik nahi, EZ ditugu iraganeko mamuak berpiztu nahi, EZ dugu koste hain handiko obra bat gutxi batzuen intereserako erabiltzerik nahi, EZ dugu behin erabaki guztiak hartuta eta dikea bukatuta dagoenean erabakitzen hasi nahi. Orain da unea, EZ gelditu etxean. Zu ere behar zaitugu. EZ gaitezen galdutakoan damutu, eta egin dezagun atzera aurrera egiten jarraitu ahal izateko.

Herri kontsulta Mutrikun, dikea ez luzatu !

Dikea luzatzearen aurka gaude:

Paisaian izango duen inpaktuagatik.

100 metro luzatzeak itsasoa eta zerumuga ikustea galaraziko du. Arnasgune bisuala galduko da.

Porturako itsas-sarrera arriskutsuago bilakatuko duelako. Alkoleako sarrera estutuz, olatuen indarra eta korronteak handituko direlako.

Itsasoko uraren kalitatea txartu egingo delako.

Dike barruko korronteak geldiaraziz, uraren osasun kalitatea nabarmen txartuko da, araztegiko uren bakterioengatik.

UNESCOk babestutako Geoparkeko ondare naturalean eragingo duen kalteagatik.

Itsas fauna, mendiak (harrobiak), flysch beltza… kaltetu egingo direlako.

Guztion gozamenerako itsasoa nahi dugulako.

Igeri egiteko, olatuekin jolasteko, itsasoaz gozatzeko eta naturarekin bizitzeko eskubidea dugulako.

Diru publikoa batzuen mesedetan xahutuko delako.

Ez da soziala, ez da jasangarria eta ezta etikoa ere

Daukaguna mantentzeko berme bakarra delako.

Dikea luzatzen ez bada, itsasoa ezingo delako merkantilizatu.

EZ DEZAGUN INGURU HAU GALDU !

Denborzaleak

Mutrikuko portua handitzeko obrak hasi dituzte, herri-galdeketa egiteko  eskaria mahai-gainean dagoenean

 

Aralarko gasbidea, proiektu eta ingurumen inpaktuaren laburpena

Orain dela gutxi Auzitegi Gorenak “onura publikoko aitorpena” berretsi zion Nedgia Navarra SA enpresak Nafarroako Gobernuaren laguntzaz aurkeztutako proiektuari, zeinetan Aralarko Mendizerra Etxeberritik Lekunberriraino zeharkatuko duen gasbide baten eraikuntza aurkezten den, Lekunberriko Albiasualde industria poligonoraino gas naturala eramateko helburuarekin. Auzitegiaren epaiaren ondoren, eraikuntza lanak edozein momentutan has litezke. Sustrai Erakuntzaren iritziz, proiektu megalomanoa eta garaiz kanpokoa izateaz gain, aurrera eginez gero Aralarko Kontserbazio Bereziko Eremuko zein inguruetako ekosisteman kalte handiak egingo ditu. Horri buruzko txosten bat prestatu du. Hona hemen:

Aralarko gasbidea, proiektu eta ingurumen inpaktuaren laburpena | Sustrai Erakuntza Fundazioa

aralar

(TAV-AHT) Abenduak 10: Elefante Txuriaren erromatar desfile handia Pompaelumen (Iruña)

image (2)Elefante txuria azpiegitura alferrikako, suntsitzaile eta inposatuen nazioarteko ikurra da. Azpiegitura horiek, antzinako Thailandiako elefante txuriek bezala, sortu beharko lituzketen onura hipotetikoek baino gastu eta kalte gehiago eragiten dituzte, eta, ondorioz, ustezko onuradunen hondamendia eragiten dute. AHTa Euskal Herriko elefante txuririk handiena da, 12.000 milioi euro baino gehiagoko kostua baitu diru publikoarekin finantzatuta, enpresa-eliteei bakarrik mesede egiten diena eta are gehiago zorpetuko gaituena.

Aurrekaririk ez duen krisi ekologiko global baten erdian, biztanleriaren pobretzea esponentzialki handitzea eragiten duen inflazio izugarriarekin, eta aurrekontu sozialetan murrizketak egiten jarraitzen duten bitartean, AHTaren eraikuntza sasoiko dago oso: Nafarroan, 2023rako Estatuaren aurrekontu orokorrek 71 milioi esleituko dizkiote (Estatuak lurralde horretan egindako inbertsioaren % 60) eta EAEn beste 385 ( % 51).

Hori salatzeko, datorren abenduaren 10ean elefante txuria erromatar desfile handi baten buru izango da Pompaelumeko kaleetan. Dakizuenez, Tafallatik gertu AHTaren lanek erromatar castellum baten hondakinak topatu dituzte eta bertako legioek egun horretan bisitatuko gaituzte. Erromatar inperioak lurralde zabalen kolonizazioa ekarri zuen azpiegitura handien hedapen ikaragarriari esker- horien artean garraio azpiegiturak- okupatutako lekuetan bildutako eskulan esklaboaren bidez eraikiak. Konkista manu militari egiten zen, aipatu bezalako gotorlekuetan bizi ziren mertzenarioen legioen bidez. Gaur egungo sistema kapitalistaren inposaketarekiko antzekotasuna, esplotatutako eskulan etorkinez eraikitako AHT bezalako azpiegitura handien garapena behar duena, oso agerikoa da.

Beste behin ere, obra hau berehala eta behin betiko gelditzea eskatzen dugu, eta funts horiek biztanle guztientzako bizi-baldintza duinak bermatzera bideratzea, enplegua, osasuna, irakaskuntza, pentsioak, etxebizitza, gizarte-zerbitzuak eta kalitatezko zaintzak ziurtatuz. Azken batean, bizitza politikaren erdigunean jar dadila.

Ez ahaztu, datorren abenduaren 10ean eguerdiko 12etan Pompaelumeko Diputazioan hitzordu garrantzitsua duzu gurekin. Elefante txuriaren erromatar desfile handian parte hartu! Gorde data zure agendan eta lagundu deialdia zabaltzen.

AHT-AREN DIRUA GASTU SOZIALENTZAT

 

 

 

 

 

 

 

 

https://www.youtube.com/watch?v=6Jb5qO-gvcI&authuser=2

 

Artxanda parkea edo zabortegia?

CzjL1DmXAAAA7-N

ORAINGOZ, INDUSTRIA-HONDAKINEN ZABORTEGI BAT, AMIANTO-GELAXKEKIN ETA ERAIKUNTZA- ETA ERAISPEN-HONDAKINAK BILTEGIRATZEKO ZENTRO BATEKIN (EEH) – NOIZKO AGINDUTAKO METROPOLI-PARKEA?

Tristea da prentsaren bidez albisteen berri izatea eta erdizka jakitea, pilula maite baitigute, trago txarra eramangarriagoa izan dadin, Bilboko eta Bilbo Metropolitarreko herritarrek, beste behin ere, agindutako Bilbo Handiko Metropoli Parkea, Bilboko Udalak eta Bizkaiko Foru Aldundiak 2006az geroztik egindako dokumentuetan eta hirigintza-arauetan jasota dagoena, hamarkada batez gutxienez atzeratzen ikus dezagun.

Arantxa Tapia andreak, Iraunkortasuneko eta Ingurumeneko sailburuak, aste honetan argitaratu duen Hondakinak Kudeatzeko Bide Orriak, adierazten du Artxandako zabortegi zaharra (lindanoz kutsatuta dago, oso hondakin arriskutsua da, eta sailburuak ez du aipatu) berriro irekiko dela, urtean 1,200.000 tona hondakin ez-arriskutsu hartzeko (aurrerantzean, hondakin ez-arriskutsuen hondakinak), zuntz-zementua (amiantoa) biltegiratzeko gelaxkak izateko eta zabortegi hori 2030ean ixteko. Data horretatik aurrera hasiko dira eremu hori birsortzen eta berreskuratzen. Hona hemen argitara emandako informazioa.

Albiste honen aurrean, Artxanda Parke Bai Plataformak HARRIDURA ETA HASERREA adierazi ditu:

Ezustea, hirigintza-arauek 2006az geroztik metropoli-parke izateko erabiltzen duten lursail batean Bizkaiko industria-hondakinen zabortegirik handiena eraikiko delako, amianto-gelaxkak erantsita.

  • Harridura, gaur egun berrikusten ari den Bizkaiko Lurralde Plan Partzialari (LPP) aurkeztutako alegazioak kontuan hartzen ez direlako.
  • Ustekabea, Artxandako zabortegi zaharra lindanoz kutsatuta baitago (inguruko beste bi zabortegi bezala) 1986tik, eta ordutik Asua eta Nervion ibaiak kutsatzen baititu, isuritako lixibiatuen bidez, azkenean erabat deskontaminatu ez delako eta deskontaminazio hori 2030etik aurrera aurreikusten delako, betiere hondakinak murrizteko helburuak betetzen badira, jarduera data mitiko horretatik haratago luzatzeko aukera ere badagoelako (2030).
  • Sorpresa, gainera, Artxandako zabortegi zahar berri hau berriro ireki eta beste zabortegi batetik metro gutxira zabaltzen delako, 6 milioi metro kubiko biltzea espero baitu. Bi zabortegiak ibarbide berean, uren hustuketa itsutuz eta horien kalitatea eta osasungarritasuna mehatxatuz.Eta haserrea, haserre handia:
  •  Eusko Jaurlaritzak, Bilboko Udalak, Sondikako Udalak eta Bizkaiko Foru Aldundiak. Artxanda Parke Bai plataformak, duela 2 urte baino gehiagotik, informazio argia eta gardena eskatu die, baita Artxandaren etorkizunari, hondakinen kudeaketari, kokapenari eta isuri beharreko hondakin-motei buruzko eztabaida demokratikoa ere. Eta isiltasuna eta hitz hutsak besterik ez ditu jaso.
  • Haserrea, Bilboko Udala, Gasteizkoa edo eragindako beste udalerri batzuetakoa ez bezala, Eusko Jaurlaritzaren erabakietara makurtu delako, herritarren sentimendua asebeteko luketen hirigintza-arauak aurretik jarri gabe eta bere plan eta helburuak bete gabe.
  • Haserrea, Bilboko eta Bilbo Handiko herritarrak direlako Eusko Jaurlaritzak erabakitako ibilbide-orri honetan kalte gehien jasan dutenak, ingurune osasungarri eta kutsadurarik gabekoaz gozatzeko irrika atzeratuz.
  • Haserrea, 2030erako Artxandako zabortegiaren itxiera pilula gisa aurkezten delako. Pilula horrekin irentsi behar dugu, eta, horrela, ibilbide-orri horren oparotasunean sinetsi, errealitate posible gisa baino, egungo hondakinen sorrera-egoera dela eta. Nola pasa daiteke 1.200.000 tona/urteko izatetik 0 tona/urteko izatera 2030ean? Zein da Hondakinak Murrizteko Ibilbide Orria? Zalantzak ditugu. Eta botoi bat erakusteko: Zaldibarko zabortegia erori ondoren, Arantxa Tapia sailburuak iragarri zuen (2020ko abuztuan) isurketagatiko kanona ezarriko zela disuasio-neurri gisa eta murrizketa eta birziklapena bultzatzeko. Oraindik ez da kanon hori ezarri, eta orain 2023rako iragarri da. Zergatik 2 urte eta erdiko atzerapen hori? Beste erkidego batzuek, besteak beste Kataluniak, aspaldidanik inplementatzen dute. Zabortegiak murrizteko zer neurri ari dira ezartzen? Zalantzan jartzen dugu 10 €/ Tn-ko tasa nahikoa disuasioa den birziklapena bultzatzeko, eta, beraz, isurtzen jarraituko da.

Artxanda Parke Bai Plataformatik gure bideari jarraituko diogu, Bilbo Handirako Metropoli Parke baten eskariari lagundu diezaioketen era guztietako ekimenak antolatuz, ahalik eta lasterren hori erraztuko duen Plan Berezi batekin.

ARTXANDA PARKE BAI HERRI-PLATAFORMA

Bilbo, 2022ko azaroaren 17a

 

 

 

 

AHTa eraikitzen jarraitu eta energia aurrezte plana: helburu kontraesankorrak

images

Azken asteotan, Estatu Espainiarraren gobernuak etorkizunaren bilakaerarendako bi plan garrantzitsu aurkeztu ditu. Hasteko, Estatuko Aurrekontu Orokorren proiektu tipikoen bertsio berri bat, alferrikako azpiegitura erraldoietan xahutze-energetikoz eta ingurugiroaren suntsiketaz josia. Handik egun batzuetara, berriz, energia aurrezteko Kontingentzia Energetikoaren Plana aurkeztu ziguten.

Aurrez aurre ditugu, beraz, erabat kontraesankorrak diren bi plan. Lehendabizikoak energia gastuaren betiereko hazkundearekin jarraitzen du, honakoan, azpiegitura berrien eraiketarekin, eta bigarrenak aurrezte plan berritzailea dakarkigu, behin-behineko izaerarekin, ustez ez-ohiko egoera bat konpontze aldera.

Aurrekontu Orokorren kasuak azpiegitura handien eraikuntzan fokuraturik darrai, bereziki Abiadura Handiko Trenaren (AHT) hedaketarekin, ohiko trenaren hobekuntzaren kalterako, mota honetako azpiegituretan egingo den inbertsioa %7a igoko delarik aurreko urtearekin konparatuta. Eta Nafarroa ez da salbuespena. Aurrekontuetan aurreikusten diren inbertsioetatik %69a AHTaren lanetara bideratuko da, egun Nafarroako Erdialdeko eremua deuseztatzen ari direnak. Bestetik, ezin dugu alde batera utzi Estatuko Aurrekontuetako sail militaristendako %25eko igoera, gudak elikatzea eta suntsipen energetikoa suposatuko duena.

Bitartean, Energia Aurrezteko Planak “gudutik eratorritako” krisi energetiko bati aurre egitea du helburu, testuak dioenez. Honek kontsumo energetikoa gutxitzea planteatzen du, batez ere gas naturala, heldu den martxora arte. Ikus daitekeen moduan, plana behin-behineko kontzepzioetan oinarrituta dago eta iraupen motza du. Ematen du esan nahi duela arazoa “laster amaituko dela”.

Hala ere, egungo krisi ekonomikoa eta baliabideen krisia ez da koiunturala. Energiaren Nazioarteko Erakundeak; ELGAren organismo bat, jada jakinarazi zuen ohiko petrolioaren erauzketaren gaina 2006an gauzatu zela. Bitartean, lur-azpitik erauzitako eta petrolio moduan ezagutzen ditugun likido guztien gaina 2018an gauzatu zen, nahiz eta azken datu hau denborak bakarrik berretsi ahalko duen. Halaber, mundu osotik erauzitako gas naturalaren maximoa heldu den urteetan iritsiko da. Datu hauek txosten andana batek berresten ditu, baliabideen mugara iristen ari garela diotenak, gure mundu finituaren beste mugetako bat, zientzialariek bizi dugun ingurugiro krisiaren kausatzat hartu izan dituztenak.

Zientziak gaur egun bizi dugun krisi energetikoaz ohartarazi izan digula dakusagu orain, egungo guda koiunturala baino askoz lehenago. Eta panorama honen aurrean, gobernuek plan absurdoak diseinatzen dituzte, hauen artean:

Gasa eta Energia nuklearra ustez energia berde izendatzen dituzte, trantsizioan lagun diezaguten. Ez dute kontutan hartzen, lehenengoaren kasuan erauzte-gainaren gertutasuna edota negutegi efektuko isuriak, ez eta, bigarrenaren kasuan, hondakin nuklearra eta uranio erreserben agortzea ere. Horrenbestez, “festak jarrai dezan” saiatzen dira, plan honek ingurugiroari ekarriko dizkion arazoak kontutan hartu gabe.

Gainera, trantsizio energetikoa energia berriztagarri modernoen hedaduraren bitartez proposatzen dute. Funtsean, eguzki-panel eta haize errota proiektu erraldoien instalazioan dautza, batez ere elektrizitatea sortzen dutenak. Hala ere, egun Nafarroan kontsumitzen dugun energiaren %21a besterik ez da energia elektrikoa, gainerakoa erregai fosilak diren bitartean. Kasu gehienetan, ez da erregai fosilak elektrizitatez ordezkatzeko aukera bideragarririk. Horrez gain, egun ematen den elektrizitate kontsumoaren joera beheranzkoa da bai NafarroanEstatu Espainiarrean eta Europan. Arazo honen adibide bat dugu Nafarroa, proiektu berriztagarriz erabat beteta dagoen lurraldea eta apenas trantsizio energetikoari hasiera eman diona, kontsumoaren %78a erregai fosilena izanik.

Baina absurduaren gaindia, beste garai batzuetan, baliabideen krisiaren hedapenaren baino lehen alegia, diseinatutako azpiegituren zabalkuntzarekin jarraitzeko gogo bizia da. Honen guztiaren adibiderik argiena AHTaren eraikuntzarena da, “errailen gainean doan hegazkina”, ohiko trenarena baino energia kontsumo askoz handiagoa duena eta baliabide material eta energetiko andana bat behar dituena errail konplexuak eraikitze aldera.

Egoera honetan, normala da hiritargoak arazo handiak edukitzea errealitatea ulertzeko. Izan ere, gobernuetatik defendatzen diren diskurtsoak eta planak erabat kontraesankorrak dira eta baliabideen eta ingurugiroaren mugekin talka egiten dute. Agerikoa baita energia berriztagarrietarako trantsizioa, saltzen ari zaizkigun moduan berean, nekez eraman daitekeela aurrera. Eta boteretik gertaera eta datu hauek guztiak ezkutatzen dizkigutelako, zeinak egoeraren analisia zailtzen baitu, benetako egoera nahikoa den transparentziarekin planteatzen ez dutelarik.

Munduko ekonomiaren hazkundea mantentzea jadanik ez da posible baliabide naturalak agortzen ari diren mundu batean. Beharrezkoa da, beraz, gizateriak mundu honetan bizitzen jarraitu ahal izateko neurri egokiak ezartzea. Honetarako, nahitaezkoa da sistema ekonomikoa, politikoa eta kulturala errotik aldatzea. Beharrezkoa da kontsumoa murriztea, energiarena zein produktu edo zerbitzuena. Era nahitaezkoa da habitat natural eta bioaniztasunaren galera geldiarazteko neurri egokiak ezartzea.

Bistako gertakari hauek, datu zientifikoek babesten dituztelarik, kapitalismo berdearen planekin nabarmen egiten dute talka. Eta alderdi politikoek zein administrazioek hau guztia kontutan hartzen ez duten bitartean, gizarteak errealitatea ulertzeko arazoak izango ditu.

Krisia estrukturala da eta edozein irtenbide saiakerak egungo eredu ekonomikoaren aldaketan izan behar du oinarri, honen pilaketa logikan zein mozkinak ateratzean, helburu produktibo bezala. Hau guztia ez onartzea eta gauzak dauden moduan mantentzeak erabateko krisi eta giza-irrazionaltasun egoera batera eramango gaitu. Etsipen kolektibo honek gehiengo soziala arazo konplikatuendako irtenbide errazak planteatzen dituzten horien besoetara eraman dezake arrastaka. Kapitalismoa mantentzeko intentzioarekin, desberdintasuna, arrazakeria, autoritarismo, gizarte kontrol eta militarismo gehiago ekarriko diguten irtenbideak planteatzen dituzten horien besoetara.

Bada garaia, beraz, argi hitz egiteko eta gauzak haien izenez izendatzeko.

Martin Zelaia, Sustrai Erakuntza fundazioko kidea.